Jakie opryski na choroby cebuli?

Prawidłowe rozpoznanie choroby jest kluczem do jej skutecznego zwalczania, które opiera się na opryskiwaniu plantacji. Większość chorób cebuli wywoływana jest przez patogenne grzyby. Jeśli istnieje ryzyko rozwoju choroby grzybowej, lub jej objawy są widoczne na roślinach, należy bezzwłocznie wykonać oprysk preparatami grzybobójczymi – fungicydami. Profilaktycznie, coraz częściej stosuje się preparaty biologiczne, zawierające niepatogenne grzyby, które chronią rośliny przed chorobami odglebowymi.

Jak rozpoznać chorobę grzybową w cebuli? Jakie są objawy choroby grzybowej w cebuli?

Choroby grzybowe mogą być trudne w rozpoznaniu, ponieważ ich objawy często są niespecyficzne i mogą być pomylone z, na przykład, niedoborem wody. Ponadto, objawy infekcji mogą występować zarówno w części nadziemnej jak i podziemnej. Jeśli procesem chorobowym objęte są części podziemne cebuli, ich prawidłowe rozpoznanie wymaga wyrwania rośliny z podłoża i oceny zmian patologicznych.

Objawy większości chorób grzybowych związane są z obniżeniem plonowania i osłabieniem wzrostu roślin. Rozwijająca się choroba sprawia, że cebule są mniejsze, szczypior mniej okazały. Ponadto, część chorób grzybowych cebuli powoduje wystąpienie objawów dopiero po zbiorach, podczas przechowywania, co stanowi przyczynę znacznych strat.

Choroby grzybowe zazwyczaj powodowane są przed pleśnie, a ich głównym objawem jest zgnilizna.

Zgnilizny cebuli dzielimy na:

- suche,

- mokre.

W obu przypadkach rozwój patogenu prowadzi do obumarcia roślin i zniszczenia plonu. W wypadku zgnilizn suchych, w początkowych fazach choroby, jej objawy mogą być pomylone z niedoborem wody, widoczne jest bowiem żółknięcie, brązowienie oraz usychanie roślin. W takich wypadkach nawadnianie nie przynosi skutku, a jedynie przyczynia się do dalszego rozwoju choroby.

Z kolei zgnilizny mokre powodują zmianę wyglądu i konsystencji roślin, których fragmenty ulegają gniciu, jednocześnie wydzielając nieprzyjemny zapach. Takie rośliny ulegają rozkładowi i stają się miękkie.

Patogenne grzyby mogą infekować różne części cebuli. Jeżeli choroba rozwija się w częściach podziemnych, jej objawy mogą być trudno zauważalne, a do ich prawidłowego rozpoznania konieczne jest wyrwanie roślin, które podejrzewamy o chorobę (np. słabo rosnące).

Brązowo-fioletowe plamy z pierścieniami na cebuli? Jak rozpoznać alternariozę cebuli? Jak zwalczyć alternariozę cebuli?

Alternarioza cebuli to choroba powodowana przez grzyby Alternaria porri. Grzybnia tego patogenu zimuje na pozostałościach szczypioru. Do rozwoju choroby dochodzi zazwyczaj na roślinach uprzednio porażonych innym patogenem, głównie mączniakiem rzekomym.

Do rozwoju choroby dochodzi w wysokiej temperaturze i wilgotności powietrza. Grzyby ten rozwija się w temperaturach od 6 do 32ºC (optimum to około 21 – 23ºC) i w warunkach wysokiej wilgotności powietrza. Alternarioza atakuje cebule najczęściej w drugiej połowie lata, kiedy szczypior pozostaje wilgotny przez czas dłuższy niż 12 godzin.

Charakterystycznym objawem tej choroby są ciemne, brązowo-fioletowe plamy, które pojawiają się na szczypiorze. Na plamach widoczny jest charakterystyczny, aksamitny, nalot grzybni, na której, z czasem, pojawiają się skupiska zarodników. Porażone liście skręcają się i obumierają. Skutkiem rozwoju choroby jest przyspieszone zamieranie liści. Alternaria porri atakuje także łuski cebulowe, które pękają i pokrywają się ciemnymi plamami. Tak zmienione cebule nie nadają się do przechowywania. Skuteczne zwalczania alternariozy obejmuje stosowanie fungicydów, które swoim spektrum działania obejmują te patogenne grzyby. Jednocześnie, konieczna jest kontrola występowania mączniaka rzekomego, ponieważ infekcja tym patogenem zazwyczaj poprzedza rozwój alternariozy. Oprócz metod chemicznych, stosowane są także metody mechaniczne i naturalne. Wśród tych pierwszych należy prowadzenie prawidłowej agrotechniki i płodozmianu, które ograniczają presję chorobotwórczych grzybów. Do metod naturalnych należy stosowanie roślinnych gnojówek na bazie pokrzywy i skrzypu, oraz opylanie roślin mączką skalną.

Biało-szary nalot na liściach cebuli? Jak rozpoznać mączniaka w cebuli? Jak zwalczyć mączniaka w cebuli?

Mączniak (Peronospora destructor) to bezwzględny patogen, którego strzępki grzybni rozwijają się między komórkami, a następnie wnikają do komórek miękiszu, gdzie, po procesie płciowym, tworzą się formy przetrwalnikowe.

Grzyb ten zimuje w łuskach cebul wysadkowych, w resztkach pozbiorczych, a także w dymce i cebulach uprawianych z siewu jesiennego. Po posadzeniu, grzyb ten przerasta do korzeni i pędów, porażając je i wytwarzając zdolne do zarażania zarodniki, które odpowiedzialne są za rozprzestrzenianie choroby na sąsiednie rośliny i uprawy.

Grzyb odpowiadający na rozwój choroby może się rozwija w stosunkowo niskich temperaturach, do pierwszych infekcji może dojść już w maju, przy wilgotnej pogodzie i temperaturach powyżej 10ºC. Optymalne warunki do rozwoju mączniaka to stosunkowo niska temperatura oraz wilgotność powietrza około 98 – 100%.

Pierwsze objawy choroby są mało charakterystyczne – szczypior jaśnieje i przestaje rosnąć. Następnie dochodzi do na powierzchni liści rozwija się białoszary, obfity nalot grzybni z zarodnikami. Rozwój grzybni może nie być poprzedzony żadnymi innymi objawami, ale możliwe jest także pojawienie się na powierzchni tkanek rozległych, jasnożółtych, koncentrycznych plam. Fragmenty roślin zaatakowane przez grzyba zamierają, a na ich powierzchni rozwijają się infekcje wtórne, takie jak alternarioza.

Zwalczanie mączniaka w cebuli opiera się na jednoczesnym stosowaniu metod chemicznych oraz agrotechnicznych. Wśród metod chemicznych najczęściej stosuje się profilaktyczne i interwencyjne opryski fungicydami. Oprysk interwencyjny należy wykonać po zauważeniu objawów choroby, a do cieczy roboczej należy dodać adjuwant, który zwiększa skuteczność zabiegu. Skuteczne zapobieganie rozwojowi choroby metodami agrotechnicznymi obejmuje utrzymanie dobrej wentylacji w plantacji oraz unikanie sadzenia cebuli w miejscach, w których panuje wysoka wilgotność, a także usuwanie resztek roślinnych po zbiorach.

Obfity szary nalot z czarnymi punktami na cebuli? Objawy zgnilizny szyjki cebuli. Jak zwalczyć zgniliznę szyjki cebuli?

Zgnilizna szyjki cebuli to choroba powodowana przez grzyby z rodzaju Botrytis – B. aclada i B. allii. Patogeny te zimują w postaci grzybni i sklerocjów (form przetrwalnikowych) w zainfekowanych resztkach roślin pozostawionych na polu. W tych formach grzyby mogą przetrwać nawet kilka lat, zachowując zdolność do infekowania roślin.

Choroba ta rozwija się w wysokich temperaturach (optymalna temperatura dla rozwoju grzyba wynosi 20ºC) i przy mokrej pogodzie. Rozwojowi zgnilizny szyjki cebuli sprzyjają częste opady deszczu, przenawożenie azotem, uszkodzenie roślin przez owady, a także spowodowane przez nieostrożny zbiór i transport. Rany stanowią doskonałą bramę do wniknięcia strzępek patogennych grzybów. Po wniknięciu grzybni do cebuli, dochodzi do namnażania się grzyba, co prowadzi do powstania charakterystycznych objawów. Początkowo zmienione chorobowo łuski są jasne, jakby nasiąknięte wodą. Z czasem gniją, ciemnieją, a na ich powierzchni pojawia się szary nalot zarodni. Wraz z rozwojem choroby, na zgniłych łuskach i pomiędzy nimi pojawiają się kuliste, chropowate, czarne sklerocja grzyba. Czasami patogenne grzyby powodują rozwój szaro-białych plamek na szczypiorze, które mogą być pomylone z uszkodzeniami herbicydowymi, uszkodzeniami spowodowanymi przez grad lub z inwazją wciornastków.

Choroba ta może uwidaczniać się zarówno na polu, jak i w przechowalni, gdzie szybko rozprzestrzenia się między cebulami, powodując ich gnicie.

Zapobieganie zgniliźnie szyjki cebuli obejmuje profilaktyczne i interwencyjne zastosowanie fungicydów zawierających takie substancje czynne jak: azoksystrobina, cyprodynil, fludioksonil. Równie ważne jest zwalczanie szkodników w cebuli i ochrona przed uszkodzeniami, a także zapewnienie prawidłowej wentylacji w plantacji.

Korzenie cebuli przebarwiają się na różowo? Jak rozpoznać różową zgniliznę korzeni cebuli? Jak zwalczyć różową zgniliznę korzeni cebuli?

Różowa zgnilizna korzeni cebuli to choroba powodowana przez Pyrenochaeta terrestris. Choroba ta najczęściej pojawia się na plantacjach cebuli z dymki i powoduje powstanie charakterystycznych zmian w obrębie korzeni. Źródłem zakażenia jest zakażona gleba, ale może być również przenoszona przez zakażony materiał wysadkowy.

Chorobotwórczy grzyb najlepiej rozwija się kiedy gleba jest dobrze wygrzana i osiąga temperaturę powyżej 20ºC. Rozwojowi choroby sprzyja także niedożywienie i osłabienie roślin. Objawy choroby początkowo widoczne są tylko na korzeniach. Zainfekowany system korzeniowy zmienia barwę na różową lub czerwono-fioletową, a w konsekwencji obumiera. Objawy chorobowe w nadziemnych częściach roślin widoczne są dopiero w lipcu, kiedy małe cebule kończą wegetację i dorastają do wielkości handlowej. Po wyrwaniu zainfekowanych cebul system korzeniowy pozostaje w glebie. Czasami, w części naziemnej widoczne jest przyspieszone zasychanie szczypioru, które przypomina niedobór wody. Nawadnianie, intensywne opady i prawidłowe odżywienie sprawiają, że objawy choroby stają się mniej widoczne, ponieważ cebule regenerują uszkodzenia.

Podstawą zwalczania różowej zgnilizny korzeni cebuli polega na zapewnieniu roślinom odpowiedniego odżywienia i nawodnienia, ponieważ czynniki te działają korzystnie na wzmacnianie odporności i ich zdolności regeneracyjnych. Nie są dostępne komercyjne środki służące zwalczaniu tej choroby. Profilaktycznie, dopuszczone jest użycie biologicznego środka, zawierającego zarodniki niepatogennego grzyba, przeznaczone do ochrony systemu korzeniowego.

Pędy cebuli żółkną i zwijają się? Jak rozpoznać fuzaryjną zgniliznę cebuli? Jak zwalczyć fuzaryjną zgniliznę cebuli?

Fuzaryjna zgnilizna cebuli to choroba odglebowa, powodowana przez grzyby z rodzaju Fusarium. Patogeny te zimują w postaci form przetrwalnikowych na resztkach roślin pozostawionych na polu lub w glebie, a także na porażonej cebuli oraz dymce. Patogenne grzyby rozprzestrzeniają się z kroplami wody, z glebą, nasionami, dymką, a także mogą być przenoszone przez wiatr i owady. Choroba może rozwijać się już w okresie kiełkowania nasion lub na początkowych etapach wzrostu. Wysoka wilgotność jest czynnikiem stymulującym rozwój grzyba, dlatego choroba ta częściej pojawia się w plantacjach na stanowiskach podmokłych oraz w zagłębieniach terenu. Rozwojowi Fusarium spp. Sprzyja także wysoka temperatura – patogen ten rozwija się w szerokim zakresie temperatur (od 13 do 30ºC), jednak optimum rozwojowe mieści się w przedziale 22 – 23ºC.

Objawy choroby zależne są od fazy rozwojowej cebuli. W roślinach młodych obserwuje się symptomy przypominające inwazję nicieni lub śmietki cebulanki – widoczne jest żółknięcie szczypioru, a następnie placowe zamieranie roślin. Jeżeli choroba atakuje rośliny starsze, objawy choroby mogą być widoczne dopiero pod koniec okresu wegetacji lub w trakcie przechowywania. Na tym etapie, porażone cebule pokryte są brunatnymi, lekko zapadającymi się plamami, na których widoczne są różowe lub beżowe skupiska zarodników grzyba. Objęte procesem chorobowym cebule ulegają gniciu, z kolei korzenie zmieniają barwę na brunatno-różową i gniją.

Aby uniknąć zainfekowania uprawy fuzaryjną zgnilizną cebuli, konieczne jest stosowanie prawidłowego płodozmianu, a także zakup materiału siewnego i nasadzeniowego z wiarygodnych źródeł. Ważne jest również przedsiewne zaprawianie nasion fungicydami zawierającymi tiuram. Dopuszcza się także stosowanie fungicydów zawierających strobilurin w formie oprysku profilaktycznego oraz interwencyjnego.

Jakie szkody mogą wywołać choroby grzybowe w cebuli?

Choroby grzybowe są przyczyną wielu strat w uprawie cebuli. Mogą rozwijać się na roślinach, zarówno w okresie wzrostu, jak i podczas przechowywania. Zmiany chorobowe mogą obejmować różne części roślin, co prowadzi do spadku ilości i jakości uzyskiwanych plonów. Ponadto, chorobotwórcze grzyby wytwarzają formy przetrwalnikowe, które charakteryzują się wysoką odpornością i długą przeżywalnością, co utrudnia ich zwalczanie.

Rozwój choroby grzybowej na wczesnym etapie rozwoju cebuli prowadzi do obniżenia wschodów, co widoczne jest w opóźnionych i słabych wschodach, a nawet ich braku. Patogenne grzyby z gleby atakują wschodzące rośliny, prowadząc do ich szybkiego zamierania, co, w skrajnych przypadkach, może wiązać się z całkowitą utratą zasiewu. Z kolei słabe, małe siewki stają się podatne na inne choroby, a ich wzrost jest znacznie spowolniony, mimo prawidłowej pielęgnacji. Takie rośliny są także bardziej podatne na szkody powodowane przez chwasty.

Jeżeli choroba grzybowa rozwinie się na cebulach w późniejszych etapach wegetacji, może prowadzić do obniżenia jakości i ilości plonów. Zmiany na szczypiorze, przedwczesne zamieranie i usychanie liści sprawiają, że cebule są małe, ponieważ nie mają możliwości zmagazynowania pożądanej ilości substancji zapasowych. Podobne efekty przynosi rozwój choroby w korzeniach, co prowadzi do uniemożliwienia pobierania substancji pokarmowych z gleby, wskutek czego cebule stają się małe, a rośliny obumierają. Rozwój zgnilizny w łuskach cebuli sprawia, że cała cebula gnije, przez co traci wartość konsumpcyjną i handlową.

Niektóre choroby grzybowe rozwijają się także podczas przechowywania, co prowadzi do powstania znacznych strat pozbiorczych. Schorzenia te rozprzestrzeniają się przez kontakt, co sprawia, że, w krótkim czasie, choroba może objąć znaczny obszar przechowalni.

Chorobotwórcze grzyby często wytwarzają formy przetrwalnikowe, które umożliwiają im długotrwałe przetrwania w stanie uśpienia w niesprzyjających warunkach. Przetrwalniki te charakteryzuje wysoka odporność, także na środki grzybobójcze, dlatego eradykacja choroby nastręcza znaczne trudności i wymaga sporych nakładów pracy.

Jak uchronić plantację przed chorobami grzybowymi w cebuli? – Profilaktyka

Profilaktyka występowania chorób grzybowych w cebuli obejmuje działania na każdym etapie uprawy i produkcji – począwszy od planowania, przez siew, aż po zbiór i przechowywanie. Na etapie planowania uprawy cebuli, bardzo ważne jest zastosowanie prawidłowego płodozmianu. Dobre efekty przynosi uprawa roślin motylkowych przed cebulą. Kolejnym istotnym aspektem jest wybór odpowiedniego stanowiska – nie zaleca się uprawy cebuli w miejscach wilgotnych, takich jak okolice zbiorników wodnych lub zagłębienia terenu, ponieważ wysoka wilgotność sprzyja rozwojowi chorób.

Przygotowując się do wysiewu lub sadzenia cebuli, należy upewnić się, że materiał siewny lub nasadzeniowy pochodzi z rzetelnego źródła i jest wolny od chorób grzybowych. W wypadku nasion zaleca się również zaprawianie fungicydami przed siewem, co chroni je przed chorobami na początkowych etapach rozwoju.

W trakcie rozwoju roślin, profilaktyka chorób grzybowych powinna obejmować odpowiednie działania pielęgnacyjne. Uprawy cebuli należy bowiem regularnie odchwaszczać i pielić, co zapewnia roślinom dobrą wentylację, która chroni przed chorobami. Oprócz wspomnianych zabiegów, dopuszcza się profilaktyczne stosowanie fungicydów. Jest to rozwiązanie przydatne zwłaszcza, gdy istnieje zwiększone ryzyko rozwoju choroby w plantacji. W tym celu można także stosować preparaty biologiczne, zawierające zarodniki niepatogennych grzybów, które chronią cebule przez chorobami. Ważna jest także walka ze szkodnikami, które uszkadzają cebule. Rany i uszkodzenia bowiem stanowią bramę wniknięcia do roślin chorobotwórczych grzybów.

Zbierając cebule, należy pamiętać, że konieczne jest jej prawidłowe wyschnięcie, które zapewni większą trwałość plonu. Do przechowywania należy kierować tylko rośliny zdrowe, a w przechowalni powinny panować odpowiednie warunki (niska temperatura).