Co na parcha zwykłego w buraku?

Parch zwykły to jedna z najczęstszych chorób roślin okopowych. Uszkadza przede wszystkim bulwę ziemniaka, jednak równie często można spotkać ją przy uprawie buraka. Choroba ta powoduje uszkodzenia skórki i obniża wartość plonów. Nie może być także stosowana jako pasza dla zwierząt gospodarskich, które produkują obornik. Występuje zazwyczaj na glebach suchych i alkaicznych. Po czym rozpoznać rozwój parcha zwykłego w glebie? Jak zapobiec rozwojowi choroby?

Jakie szkody może wywołać parch zwykły w buraku?

Parch zwykły bezpośrednio wpływa na efektywność, a co za tym idzie, rentowność upraw. Przede wszystkim obniża wartość handlową plonów, które są przeznaczone na cele przetwórcze. Parch przyczynia się także do niższej wartości nasiennej. Buraki, na których zaobserwowano parch zwykły, trudno przechowywać, gdyż są narażone na wniknięcie dodatkowych patogenów przez uszkodzoną skórkę. 

Na korzeniach buraka pojawiają się skorkowaciałe, brunatne wzniesienia i spękania. Jak rozpoznać parch zwykły w buraku?

Bakteria Streptomyces scabies występująca w glebie powoduje uszkodzenia sadzonek. Pierwsze objawy można zaobserwować na przełomie maja i czerwca. Na korzeniu objawia się to strupowatymi wykupieniami. Przybierają one barwę brunatną. Jednak uszkodzenia najczęściej są powierzchowne i zazwyczaj nie przyczyniają się do rozwoju zgnilizny korzenia. Gdy dojdzie do porażenia w czasie wegetacji, wówczas rośliny bezpośrednio dotknięte bakterią, jak i sąsiadujące, zamierają. 

Buraki, które noszą znamiona zarażenia parchem zwykłym, nie powinny być pokarmem dla zwierząt gospodarskich. Obornik spod takich zwierząt również może być potencjalnym źródłem zakażenia w kolejnych sezonach. 

Zamierające rośliny w glebie mogą być głównym sygnałem o wystąpieniu choroby. Aby zweryfikować, czy rzeczywiście doszło do rozwoju parcha zwykłego, należy wydobyć z gleby roślinę i odnaleźć charakterystyczne ślady na korzeniu. 

Jak uchronić plantację przed parchem zwykłym w buraku?

Parch zwykły na buraku jest wywoływany przez bakterię bytującą w glebie, zaliczaną do promieniowców. Według ekspertów stosunkowo rzadko występuje w Polsce, zazwyczaj pojawia się na obszarze upraw o monokulturowej uprawie roślin okopowych i warzyw korzeniowych. Wnika ona do środka poprzez uszkodzoną skórkę i występujące przetchlinki. Jednym ze sposobów, który zabezpiecza rośliny przed parchem zwykłym, jest stosowanie prawidłowej agrotechniki. Co istotne, buraka nie powinno się uprawiać w glebie, w której poprzednio był ziemniak opanowany przez parcha. Co więcej, konieczne będzie spulchnianie międzyrzędzi. 

Buraków nie powinno się siać na terenach podmokłych oraz glebach świeżo wapnowanych o odczynie zasadowym. Podlewanie plantacji powinno następować tylko w ostateczności. Dobrym rozwiązaniem są odmiany odporne na parcha zwykłego. Warto także unikać uprawy po roślinach wrażliwych. Oprócz gleby, jej potencjalnym źródłem może być także obornik spod zwierząt, które karmione były warzywami z parchem. Co istotne, patogen zimuje w szczątkach roślin (w tym chwastów) pozostawionych na roli. Z tego względu konieczne będzie ich regularne usuwanie. 

Występowania parcha zwykłego na buraku jest uzależnione również od typu gleby czy wilgotności. Warto podkreślić, że do zakażenia parchem dochodzi jedynie w czasie wegetacji. Tym samym choroba nie rozwija się w czasie przechowywania i nie przyczynia się do zgnilizn bulw. Parch zwykły oprócz buraków, atakuje również m.in. marchew, ziemniaki czy rzodkiew. Sprawca posiada wiele żywicielskich roślin, dlatego może wystąpić również na sąsiadujących uprawach. 

Brak zarejestrowanych środków.

Nasze zalecenia:

Wprowadzić do zmianowania kukurydzę, rośliny bobowate, trawy i zboża oraz ogórki.

Nie uprawiać bezpośrednio po ziemniakach. Nie uprawiać na glebach świeżo wapnowanych oraz nawożonych obornikiem, na glebach ciężkich, podmokłych i zalewanych.