Nawożenie buraka cukrowego — jaki nawóz pod buraki cukrowe? Jak nawozić buraki cukrowe?

Planując nawożenie buraków cukrowych, pierwsze zabiegi należy wykonywać już jesienią. Zaspokojenie potrzeb pokarmowych tych szybko rosnących roślin wymaga zastosowania zarówno nawozów NPK, jak i produktów mineralnych. Optymalne dopasowanie dawek makro- i mikroskładników wymaga przeprowadzenia analizy zasobności gleby. W oparciu o jej wyniki możliwe jest racjonalne zaplanowanie nawożenia buraków cukrowych.

Nawożenie buraka — od czego zacząć?

Nawożenie buraków cukrowych należy zacząć od potrzeb pokarmowych tych roślin, które najlepiej rozwijają się na glebach żyznych o pH między 6,2, a 7,2. Rośliny te charakteryzują się wyjątkowo długim okresem wegetacji, który wynosi 180 – 190 dni, co warunkuje możliwość efektywnego wykorzystywania przez roślinę nawozów organicznych. Buraki cukrowe charakteryzują się także wrażliwością na zasolenie gleby.

Szybkie wschody warunkowane są przez zapewnienie roślinom odpowiednich dawek tych substancji, które mają kluczowy wpływ na plonowanie: azot, potas, fosfor, sód, siarka, bor, mangan, cynk i magnez. Pierwiastki te warunkują bowiem dynamikę wzrostu oraz wpływają na kształtowanie się plonu. Istotne jest dostarczanie tych substancji w formach łatwo przyswajalnych, w terminach zgodnych z kalendarzem nawożenia buraka.

W ustaleniu odpowiednich dawek nawozowych ważne jest ustalenie potrzeb nawozowych. Określają one różnicę między zasobnością gleby w przyswajalne składniki, a zapotrzebowaniem uprawianych roślin. Przed rozpoczęciem uprawy warto przeprowadzić analizę gleby, która pozwala zaplanować precyzyjny plan nawożenia. Analizę wykonuje się przed siewem, po zbiorze przedplonu. Pobranie próbek w tym terminie pozwala na ustalenie jesiennych zabiegów nawożenia fosforem i potasem. Analiza chemiczna gleby pozwala także uzyskać informacje o jej odczynie, który, w razie potrzeby, można skorygować stosując takie produkty jak, na przykład wapno. Należy zaznaczyć, że nie należy łączyć zabiegów z użyciem wapna oraz nawożenia. Odczyn gleby pozwala także na wybranie takiego źródła azotu nawozowego, które będzie najlepiej przyswajalne na danym stanowisku.

Dlaczego liście buraków robią się żółte?

Żółknięcie liści buraka jest objawem, który może świadczyć o niedoborach mineralnych, występowaniu niekorzystnych warunków, a także rozwoju chorób oraz żerowaniu szkodników. Z tej przyczyny, po zauważeniu żółknięcia liści buraków, konieczne jest dokładne zbadanie roślin, które umożliwia określenie przyczyny takiego stanu.

Jedną z najczęstszych przyczyn żółknięcia liści buraków cukrowych są niedobory mineralne. W ten sposób objawiają się głównie niedobory azotu, manganu, boru i magnezu. Pierwiastki te są odpowiedzialne za budowanie zielonej biomasy, a także pełnią ważną rolę w procesie fotosyntezy. Przy braku tych pierwiastków zmiana zabarwienia liści zaczyna się od nerwów i tkanek wokół nich, co prowadzi do obumierania liści i spowolnienia tempa wzrostu.

Kolejną przyczyną zmiany zabarwienia liści są niekorzystne warunki pogodowe. Susza, gradobicia, intensywne nasłonecznienie, efekt soczewki po opadach to najczęstsze przyczyny żółknięcia liści. W wypadku suszy, żółknięciu liści towarzyszy utrata turgoru roślin wynikająca z nadmiernego parowania. Z kolei uszkodzenia spowodowane przez grad mają raczej charakter punktowych zmian na częściach nadziemnych roślin.

Częstą przyczyną żółknięcia liści są także choroby. Mogą one dotyczyć zarówno korzenia, jak i części nadziemnej. Większość chorób powodowanych przez grzyby powoduje żółknięcie liści w początkowych etapach rozwoju. W burakach najczęściej występują zgnilizny korzenia. Wraz z rozwojem choroby, rośliny obumierają, a na ich częściach widoczne są skupiska grzybni i zarodników. Żółknięcie liści to także charakterystyczny objaw żółtaczki buraków cukrowych – wirusowej choroby, która jest odpowiedzialna za sztywnienie, grubienie i kruchość liści. Następnie liście zaczynają żółknąć od brzegów (inaczej niż w wypadku niedoborów), a także pojawiają się na nich brązowe plamy świadczące o ich nekrozie.

Kolejną przyczyną żółknięcia liści jest żerowanie szkodników. Owady, odżywiając się sokami roślinnymi, pozbawiają buraki cennych substancji odżywczych, powodując niedożywienie, zahamowany wzrost oraz żółknięcie. W skrajnych przypadkach może dojść do obumierania roślin. Wśród najczęstszych szkodników buraków cukrowych należy wymienić: mszyce, zmieniki, przędziorki, skośniki buraczaki.

Dlaczego liście buraków robią się czerwone?

Zmiana zabarwienia liści buraków na czerwony może mieć różnorakie przyczyny. Do najczęściej występujących należą niedobory, nieprawidłowe warunki glebowe, a także choroby. W celu ustalenia dokładnej przyczyny konieczne jest dokładne zbadanie roślin i podłoża.

Niedobory, które powoduję zmianę zabarwienia liści na czerwony dotyczą minerałów niezbędnych do prawidłowego rozwoju roślin. Brak potasu może objawiać się zmianą koloru krawędzi liści na czerwony, co określa się mianem martwicy buraków o kształcie krawędzi. Przy ciężkich niedoborach liście chorują i zasychają. Jeżeli w glebie nie ma wystarczającej ilości fosforu, wierzchołki liści stają się najpierw ciemnozielone, a następnie zmieniają barwę na czerwoną. Z kolei sód jest substancją niezbędną w początkowych fazach rozwoju buraka. Pierwiastek ten nie tylko odpowiada za budowane biomasy, ale także wpływa na przyswajanie sodu, wapnia, magnezu, fosforu i potasu. Dlatego wtórnym objawem niedoboru fosforu może być czerwienienie liści buraków cukrowych. Z kolei brak magnezu, oprócz zaczerwienienia liści, przyczynia się o ich brązowienia i zwijania ku górze.

Kolejną przyczyną zmiany zabarwienia nadziemnych części buraków może być zbyt niski odczyn gleby. Burak, podobnie jak inne okopowe, jest bardzo wrażliwy na zbyt kwaśne pH podłoża. Na glebach kwaśnych buraki słabo się rozwijają a ich liście są małe, z widocznymi czerwonymi przebarwieniami. Odczyn gleby można łatwo określić przy pomocy komercyjnych metod, takich jak np. papierki lakmusowe. Jeżeli odczyn gleby jest kwasowy, konieczne jest podniesienie jej pH. W tym celu wykonuje się wapnowanie.

Choroby buraka cukrowego mogą także powodować zmianę koloru liści na czerwony. Przyczyną takich zmian jest chwościk buraka – choroba grzybowa, w przebiegu której na liściach rozwijają się niewielkie plamki o charakterystycznych, czerwonych lub brązowych, obwódkach. Z czasem czerwone zabarwienie zanika, a obwódka brunatnieje. Plamki pojawiają się na coraz młodszych liściach, aż do liści sercowych. Przy silnym porażeniu plamy łączą się, powodując zasychanie blaszek liściowych, a nawet całych liści. Rozwojowi grzyba sprzyja duża wilgotność i wysokie temperatury.

Nawożenie buraka cukrowego fosforem i potasem. Kiedy fosfor pod buraki? Kiedy potas pod buraki?

Buraki cukrowe charakteryzują się wyjątkowo wysokim zapotrzebowaniem na fosfor i potas – na każde 10 ton plonu korzeni wymagane jest dostarczenie 65 kg tlenku potasu oraz 18 kg tlenku fosforu. Potas bierze udział w regulacji gospodarki wodnej, a także wpływa na wzrost plonu i poprawia odporność na stres. Z kolei fosfor warunkuje zdrowotność siewek i rozwój systemu korzeniowego. Zarówno potas jak i fosfor wpływają na zawartość cukru w korzeniach. Nawożenie tymi składnikami ma kluczowe znaczenie w uzyskaniu jak najlepszych plonów. Jednak zarówno niedobór, jak i nadmiar mogą przyczynić się do obniżenia plonów, dlatego, aby zaplanować nawożenie, konieczne jest wykonanie analizy gleby. Próbkę gleby pobiera się po zbiorze przedplonu, a następnie, na tej podstawie, określa się zasobność gleby. Ponadto, planując nawożenie, konieczne jest uwzględnienie okresów, kiedy zapotrzebowanie roślin na dane substancje jest najwyższe. W przypadku fosforu będzie to faza wschodów, ponieważ w tym czasie siewki są najbardziej narażone na choroby, a system korzeniowy intensywnie się rozwija. Z kolei potas jest najintensywniej pobierany przez buraki w okresie letnim. W lipcu i sierpniu często występują susze i sprawna gospodarka wodna umożliwia prawidłowy rozwój roślin i budowanie plonów.

Najlepszym terminem na stosowanie nawozów potasowych i fosforowych jest jesień. W tym terminie stosuje się produkty doglebowe, które sieje się pod zimową orkę. Jeżeli nie ma możliwości zastosowania tych nawozów jesienią, zabieg ten można wykonać na wiosnę, przed siewem. W wypadku nie należy przekraczać dawki 100kg potasu na hektar. Stosując dawki wyższe istnienie niebezpieczeństwo zasolenia gleby, na które buraki cukrowe są bardzo wrażliwe. Wiosenne zastosowanie nawozów fosforowych, kiedy czynniki pogodowe są niesprzyjające, zapobiegają uwstecznieniu tego pierwiastka, dzięki czemu nie maleje pula dostępnego dla roślin fosforu. Dawki nawozów doglebowych mogą być także podzielone – 75% można wysiewać jesienią, a pozostałe 25% wiosną. Doglebowe nawożenie fosforem i potasem powinno odbywać się przed siewem buraków. Jeżeli w trakcie wegetacji zaobserwowane zostaną objawy niedoboru tych pierwiastków, możliwe jest ich uzupełnienie przy zastosowaniu preparatów dolistnych.

Dlaczego warto nawozić buraka cukrowego fosforem? Ile fosforu potrzebuje burak cukrowy?

Fosfor to jednej z podstawowych pierwiastków niezbędnych roślinom do życia. Ma on wpływ na wiele procesów zachodzących w komórkach, a także stanowi materiał budulcowy roślin. Pierwiastek ten wpływa na rozwój systemu korzeniowego, a także warunkuje zawartość cukru w korzeniach. Buraki pobierają ten pierwiastek z gleby w formie rozpuszczalnych związków – fosforanów, dlatego na przyswajalność tego pierwiastka wpływa także wilgotność gleby. Większość fosforanów glebowych tworzy trudno rozpuszczalne związki z innymi pierwiastkami glebowymi, takimi jak magnez, wapno, glin czy żelazo, które nie są przyswajane przez rośliny. Ponadto, zawartość dostępnego fosforu w glebie zmniejsza się wraz ze spadkiem temperatury, co jest szczególnie ważne wiosną, kiedy kiełkujące rośliny potrzebują fosforu do rozwoju korzeni.

Buraki cukrowe są roślinami i wysokich wymaganiach dotyczących fosforu. Do wytworzenia 10 t plonu korzeni wymagają dostarczenia 18 kg fosforu w formie tlenku. Dlatego konieczne jest uzupełnianie tego pierwiastka w uprawach.

Nawożenie fosforem najlepiej zacząć jesienią, po zbiorze przedplonu i określeniu składu gleby, przed orką. Dawka nawozu zależy od zasobności gleby w minerały. Na glebach bardzo dobrych, zaleca się stosowanie 20 – 40 kg fosforu na hektar. W wypadku gleb ubogich zaleca się zastosowanie nawet 120 kg na hektar, przy czym średnio stosuje się od 60 do 80 kg tlenku fosforu na hektar. Nawozy fosforowe można stosować także wiosną, pamiętając o ryzyku zasolenia gleby. Z tej przyczyny w wiosennym nawożeniu nie należy przekraczać dawki 100 kg na hektar.

Dlaczego warto nawozić buraka cukrowego potasem? Ile potasu potrzebuję burak cukrowy?

Potas to kolejny niezbędny roślinom do prawidłowego rozwoju pierwiastek. Warunkuje on optymalne przyswajanie i wykorzystanie azotu, a także, regulując otwieranie i zamykanie aparatów szparkowych, wpływa na prawidłową gospodarkę wodną roślin, a także warunkuje ich odporność na stres. Dodatkowo bierze udział w produkcji cukrów, wpływając na ich zawartość w korzeniach buraków. Pierwiastek ten pobierany jest przez rośliny z gleby w formie zjonizowanej, a jego głównym źródłem są minerały ilaste. Przyjmuje się, że niedobór przyswajalnego fosforu w glebie jest drugą, po nadmiernym zakwaszeniu, przyczyną zmniejszającej się żyzności gleb i ograniczania plonowania upraw. Potas stanowi najważniejszy składnik w uprawie buraka cukrowego. Okres największego zapotrzebowania na ten pierwiastek przypada od fazy 2 liścia do połowy sierpnia. W tym czasie rośliny rosnące na 1 hektarze pola mogą pobrać do 10 kg potasu. Brak i niedobór potasu powoduje pogorszenie transportu azotanów, co przyczyni się do spadku jakości plonu. Przyjmuje się, że do wytworzenia 10 t korzeni, buraki cukrowe muszą pobrać z gleby około 65 kg tlenku potasu, dlatego stosowanie nawozów potasowych jest ważnym zabiegiem w uprawach buraków cukrowych. Nawozy potasowe sieje się jesienią, pod orkę. Zastosowanie nawozów powinno być poprzedzone analizą chemiczną gleby, co pozwala na zastosowanie odpowiednich dawek nawozu. Dobierając dawkę nawozu potasowego, należy także wziąć pod uwagę typ gleby. Gleby ciężkie są bogatsze w przyswajalny potas i wymagają mniejszych dawek. Z kolei gleby lekkie są bardziej ubogie w ten pierwiastek i wymagają dawki wyższej o około 100 kg/ha, w porównaniu z podobną klasą zasobności gleb cięższych. Dawkowanie zależne jest od zasobności i typu gleby. W wypadku gleb bogatych i ciężkich, zaleca się zastosowanie 50 kg tlenku potasu na hektar. Z kolei w wypadku ubogich gleb lekkich dawka wynosi 450 kg/ha, przy czym średnia dawka oscyluje między 200 – 300 kg tlenu potasu na hektar. Stosując nawozy potasowe należy przestrzegać prawidłowego dawkowania, ponieważ ich nadmiar może spowodować obniżenie plonowania.

Nawożenie buraka cukrowego azotem. Kiedy azot pod buraki?

Główna rola azotu w roślinach związana jest z odżywianiem i produkcją masy zielonej. Zadaniem liści jest prowadzenie fotosyntezy i produkcja cukrów, których część zostaje zmagazynowana w korzeniach. Azot jest jednym z pierwiastków, które należy uzupełniać w uprawach buraków nawożeniem. Krytycznym okresem, w którym zaspokojenie potrzeb roślin na ten pierwiastek ma największy wpływ na plon, jest początek rozwoju, dlatego nawozy azotowe zaleca się stosować już przed siewem, po uprzednim określeniu zapotrzebowania na ten pierwiastek.

W celu określenia zapotrzebowania na azot na danym areale, należy pobrać z pól próbki gleby, a następnie poddać je analizie umożliwiającej określenie składu gleby. Próbki do analizy można pobierać w dwóch terminach:

- późnym latem, po zbiorach przedplonu,

- wczesną wiosną – próbki pobiera się przed siewem, nawet w lutym i marcu. Określenie zasobności gleby w azot w tym terminie pozwala uzyskać najbardziej aktualny obraz składu gleby. Znając zasobność gleby, możliwe jest obliczenie ilości azotu, którą należy dostarczyć uprawom wraz z nawozem, ponieważ buraki cukrowe wymagają 160 kg przyswajalnego azotu na hektar.

Nawożąc buraki cukrowe należy pamiętać o konieczności podzielenia dawki azotu na kilka zabiegów. Ma to na celu utrzymanie stałego i stabilnego poziomu azotu w glebie, ponieważ buraki cukrowe wymagają tego pierwiastka przez cały okres wegetacji. Pierwszy zabieg można przeprowadzić jeszcze przed siewem, przy użyciu takiej dawki, która nie zakłóci kiełkowania nasion. Z kolei drugą dawkę należy podać przed zwarciem międzyrzędzi. Dodatkowo, doraźnie, azot może być uzupełniany przy wykorzystaniu nawozów dolistnych, które mogą być stosowane w niektórymi środkami ochrony roślin.

Taki zabieg poprawia odporność roślin, zmniejsza stres związany z zabiegiem, a także zwiększa skuteczność zastosowanych środków ochrony roślin.

Stosując nawozy azotowe, należy przestrzegać zalecanej dawki, ponieważ zbyt wysoka ilość azotu może spowodować wzrost zasolenia gleby. Ponadto, stosowanie zbyt wysokich dawek ma niekorzystny wpływ na uprawy, powodując:

- zmniejszenie plonu korzeni,

- zmniejszenie zawartości cukru,

- spadek technologicznego plonu cukru.

Dlaczego warto nawozić buraka cukrowego azotem? Kiedy nawozić buraka cukrowego azotem?

Azot jest pierwiastkiem plonotwórczym – odpowiada za przyrost zielonej masy, która warunkuje sprawną asymilację substancji pokarmowych oraz fotosyntezę. Jest to wyjątkowo ważne w początkowej fazie wzrostu buraków cukrowych. W późniejszych fazach rozwojowych odpowiednia ilość tego pierwiastka sprzyja rozbudowie korzeni, co pozwala na zwiększenie plonów. Ponadto, pierwiastek ten reguluje wiele procesów i przemian w roślinach, między innymi, wchłanianie potasu.

Nawożenie azotem przeprowadza się wiosną, a pierwszy zabieg wykonuje się jeszcze przed siewem. Termin ten można przesunąć na wczesną fazę wzrostu liści. Podczas pierwszego nawożenia azotem stosuje się połowę przewidywanej ogólnej dawki azotu, która zwykle mieści się w przedziale od 50 do 70 kg azotu na hektar. Zastosowanie w tym czasie zbyt wysokich dawek prowadzi do osłabienia zdolności kiełkowania, a także do częstszego porażanie siewek przez grzyby powodujące zgorzel. Drugi zabieg przeprowadza się pogłównie,gdy buraki są w stadium od 4 -5 liścia. Ostatecznym momentem na doglebowe nawożenie azotem jest początek zwierania międzyrzędzi. Termin ten pokrywa się z krytyczną fazą pobierania azotu przez buraki cukrowe. Późniejsze nawożenie azotem powoduje wydłużenie okresu wegetacji i późniejsze gromadzenie cukru w korzeniach W tym czasie, niedobór pierwiastka powoduje opóźnienie i ograniczenie wzrostu i rozwoju roślin. Z kolei jego nadmiar jest przyczyną zmniejszenia zawartości cukru w korzeniach przy jednoczesnym wzroście zawartości związków melasotwórczych.

Czy buraki lubią obornik?

Buraki cukrowe są roślinami wymagającymi – potrzebują uregulowanego pH gleby, dużo wilgoci, są wrażliwe na zasolenie. Wśród innych upraw wyróżniają się dużym zapotrzebowaniem na azot, potas, fosfor oraz wapń. Ponadto, zalecane jest także dolistne dokarmianie nawozami zawierającymi mikroelementy, zwłaszcza mangan i bor.

Rośliny te wymagają dobrych gleb, ponieważ tylko na takich dają wysokie plony. Dlatego bardzo dobrym rozwiązaniem jest nawożenie pól obornikiem – ten organiczny nawóz charakteryzuje się dużą zawartością azotu, potasu i fosforu, które są uwalniane stopniowo przez długi czas. Nawożenie obornikiem wzbogaca glebę na długi czas.

Zalecane jest stosowanie obornika jesienią, zazwyczaj stosuje się 30 – 40 t na hektar, które, po rozrzuceniu, należy jak najszybciej przeorać. Zabieg ten zapobiega utracie azotu i umożliwia prawidłowe wymieszanie nawozu z glebą. Opóźnienie tej czynności sprawia, że lotne, łatwo przyswajalne formy azotu, przenikają do atmosfery, co obniża efektywność nawożenia. Nawożenie obornikiem przeprowadza się jesienią – nie należy siać buraków bezpośrednio po rozrzuceniu obornika. Zabieg ten może zastępować siew międzyplonów – zarówno obornik jak i resztki pożniwne przedplonów (zwłaszcza motylkowych) znacząco wzbogacają glebę w azot.

Stosowanie obornika to nie tylko doskonały sposób na utylizację odpadów produkcji zwierzęcej oraz nawożenie. Ten nawóz organiczny wykazuje także korzystny wpływ na właściwości gleby: poprawia jej strukturę, właściwości sorpcyjne, stosunki wodno-powietrzne, zwiększa ilość makro- i mikroelementów, co umożliwia znaczące ograniczenie ilości stosowanych nawozów sztucznych.

Mikroelementy w buraku cukrowym — dlaczego warto dostarczać mikroelementy w nawożeniu buraka cukrowego

Planując nawożenie buraków cukrowych, nie warto zaniedbywać dostarczania mikroelementów, a zwłaszcza boru i manganu, które niezbędne są burakom do prawidłowego plonowania. Pierwiastki te bowiem wpływają na wzrost polaryzacji buraków, co przekłada się na wzrost jakości plonu oraz dochodu generowanego przez jednostkę powierzchni upraw.

Do prawidłowego wchłaniania mikroelementów niezbędne jest uregulowane pH gleby na poziomie 6 -7, co oznacza, że odczyn gleby powinien być obojętny. Zmiany w odczynie gleby wpływają na zdolność pobierania mikroelementów, a jej zakwaszenie znacząco obniża przyswajalność minerałów z podłoża. Większość gleb w Polsce charakteryzuje zakwaszenie, dlatego, uprawiając buraki cukrowe, konieczna jest regulacja odczynu podłoża przed siewem, a także dostarczanie roślinom mikroelementów w łatwo przyswajalnych formach.

Nawozy mikroelementowe mogą być stosowane na 2 sposoby:

- doglebowo,

- dolistnie.

Doglebowe nawożenie najlepiej przeprowadzać przed siewem. W ten sposób konieczne jest jednorazowe dostarczenie dużej dawki substancji czynnych, które, w niesprzyjających warunkach, mogą ulec uwstecznieniu lub wymyciu. Ponadto, takie rozwiązanie znacząco utrudnia asymilację nawozów.

Dolistne dokarmianie nawozami mineralnymi umożliwia wykonaniu kilku zabiegów z wykorzystaniem niskich dawek nawozów. Substancje czynne zawarte w nawozach są doskonale przyswajane przez liście, a buraki cukrowe, w porównaniu z innymi roślinami uprawnymi, charakteryzują się dużą powierzchnią asymilacyjną. W ten sposób możliwe jest całkowite pokrycie zapotrzebowania roślin na mikroelementy. Ponadto, zabiegi te mogą być połączone z opryskami przy użyciu środków ochrony roślin.

Stosując nawożenie mikroelementami, najczęściej stosuje się następujące dawkowanie:

- bor: 150 g/ha,

- żelazo: 300 g/ha,

- cynk: 100 g/ha,

- sód: 150 g/ha,

- mangan: 200 g/ha.

W ciągu okresu wegetacyjnego wykonuje się kilka zabiegów w wykorzystaniem nawozów mineralnych (najczęściej 3), przy czym pierwszy oprysk może być przeprowadzony w momencie wytworzenia przez rośliny 3 pary liści właściwych.

Jakie są korzyści stosowania nawozów z aminokwasami w uprawie buraka cukrowego?

Dolistne dokarmianie jest nieodłącznym elementem zintegrowanej uprawy buraków cukrowych. W ten sposób dostarczane są roślinom, między innymi minerały, które stosuje się w formie schelatowanej, ponieważ w taki sposób gwarantuje największą przyswajalność. Aminokwasy stanowią, między innymi doskonałe chelaty, które charakteryzują się wyjątkowo wysoką przyswajalnością i rozpuszczalnością, a także pełną biozgodnością, która umożliwia transport niezależny od energii. Wraz z aminokwasami możliwe jest dostarczenie także innych cennych pierwiastków, takich jak, na przykład potas. Ponadto, związki te stanowią doskonałe źródło wysoko przyswajalnego azotu, ponieważ już w ciągu 5 godzin od oprysku prawie cały azot zostaje przez rośliny przyswojony.

Aminokwasy zawarte w nawozach charakteryzuje wysoka aktywność biologiczna, dzięki której szybko wnikają do komórek roślin, gdzie biorą udział w licznych przemianach i procesach życiowych. Związki te, po asymilacji, mogą być bezpośrednio wykorzystywane w budowie białek, a także jako źródło azotu. Aminokwasy pełnią w komórkach roślin także inne funkcje:

- są prekursorami fitohormonów – roślinnych hormonów, które regulują, między innymi, procesy wzrostu,

- zwiększają odporność na stres, dzięki czemu rośliny są mniej podane na niekorzystne warunki pogodowe, takie jak susza czy nawet przymrozki,

- stymulują fotosyntezę, czyli proces odżywiania się roślin,

- regulują gospodarkę wodną roślin, dzięki czemu rośliny bardziej efektywnie wykorzystują wodę zmagazynowaną w komórkach i lepiej znoszą suszę,

- stymulują mechanizmy odpornościowe roślin, dzięki czemu rośliny są mniej podatne na rozwój chorób, a także łatwiej przezwyciężają istniejące infekcje.

Nawozy aminokwasowe wykazują synergistyczne działanie z niektórymi środkami ochrony roślin. Oznacza to, że mogą być stosowane łącznie, w jednym zabiegu, a takie rozwiązanie przynosi dodatkowo wiele korzyści:

- zwiększa skuteczność oprysku,

- poprawia wykorzystanie nawozu,

- pozwala na zmniejszenie dawek stosowanych produktów,

- ogranicza stres związany z zabiegiem,

- pozwala ograniczyć koszty i pracę związaną z pielęgnacją upraw.

Nawożenie buraków cukrowych — podsumowanie

Buraki cukrowe są roślinami, które charakteryzują się wysokimi wymaganiami glebowymi i odżywczymi, dlatego ich uprawa wymaga stosowania zewnętrznych źródeł substancji odżywczych. Planowanie nawożenia powinno być poprzedzone analizą gleby, które umożliwia opracowanie programu nawożenia.

O dostarczenie składników odżywczych burakom cukrowym należy zadbać już jesienią, stosując odpowiedni przedplon (najlepiej sprawdzają się rośliny motylkowe), nawożenie obornikiem, orkę, a także pierwsze dawki nawozów fosforowych i potasowych.

Wiosną, jeszcze przed siewem, należy rozpocząć doglebowe stosowanie nawozów zawierających azot, potas i fosfor, które to zabiegi powtarza się w trakcie wegetacji. Ważne jest zapewnienie burakom cukrowym odpowiednich ilości makro- i mikroelementów w początkowych fazach rozwoju, ponieważ są one krytyczne. Na późniejszych etapach wzrostu, prawidłowe zaopatrzenie buraków cukrowych w substancje odżywcze umożliwia budowanie zdrowych i obfitych plonów, które charakteryzują się wysoką jakością.