Opryski na stonkę

Jak wygląda stonka ziemniaczana?

Stonka ziemniaczana należy do rodziny chrząszczów. Jest to kosmopolityczny gatunek i pospolity szkodnik, którego przywleczono do Europy z Kolorado na przełomie XIX i XX wieku. Atakuje głównie uprawy ziemniaka. Stonka jest łatwa do rozpoznania ze względu na charakterystyczny wygląd zewnętrzny osobników dorosłych. Dojrzałe chrząszcze mają specyficzne ubarwienie z żółtopomarańczowymi i czarnymi paskami wzdłuż ciała. Wielkość dorosłego osobnika stonki wynosi około 9-12 mm. Przedplecze ma kolor żółty. Owalne ciało ma wypukły wierzch i płaski sód. Na głowie znajdują się masywne czułki o średniej długości, a oczy owada mieszczą się na obu bokach głowy.

Larwy stonki ziemniaczanej mają pulchne ciało zakończone wypukłym odwłokiem o kolorze od żółtego do czerwonego. Po bokach odwłoku widoczne są czarne plamy. Głowa i odnóża larw mają kolor czarny, a wielkość osobników zależy od stadium larwalnego, dlatego jest silnie zróżnicowana. Jaja stonki ziemniaczanej łatwo zauważyć na spodzie liści ziemniaków ze względu na intensywne żółtopomarańczowy kolor. Są dobrze widoczne, zanim na uprawach pojawią się larwy i dorosłe owady, dlatego można wcześniej ocenić, jak duża będzie populacja stonki.

Pierwsze stonki pojawiają się na ziemniakach i roślinach z rodziny psiankowatych w maju. Wybierają zarówno uprawne, jak i dzikie rośliny. Samice składają co najmniej po kilkadziesiąt jaj po kopulacji w czerwcu. Larwy wykluwają się z jaj i początkowo cechują się umiarkowaną żarłocznością. Starsze i większe larwy żerują pojedynczo. Po kilku tygodniach od wyklucia larwy przepoczwarzają się w glebie, a na ziemniakach pojawiają się dorosłe stonki. Kolejne pokolenie stonki ziemniaczanej pojawia się w lipcu i składa jaja na liściach. Drugie pokolenie stonki nie przechodzi pełnego cyklu rozwojowego, gdyż niskie temperatury powodują zamieranie larw. Larwy chowają się w glebie do wiosny.

Oznaką bytowania stonki ziemniaczanej na uprawach ziemniaka jest pojawianie się dużych ubytków na liściach. W przypadku nasilonej inwazji stonki ziemniaczanej ziemniaki są całkowicie ogołocone z liści. Brak liści wiąże się z brakiem możliwości przeprowadzania fotosyntezy, co ogranicza wzrastanie bulw ziemniaków i obniża jakość plonów. Roślina nie przyswaja składników pokarmowych i nie przeprowadza efektywnych procesów biosyntezy, dlatego rolnicy, którzy chcą uzyskać obfite plony ziemniaków, muszą zwalczać stonkę za pomocą oprysków.

Jakie szkody wywołuje stonka ziemniaczana?

Stonki ziemniaczane najintensywniej żerują na roślinach w drugiej połowie czerwca i na początku lipca. W tym okresie ziemniaki mają intensywnie zielone liście, które umożliwiają przeprowadzanie procesu fotosyntezy. Zatrzymanie fotosyntezy powoduje zatrzymanie wzrastania bulw i obniżenie jakości plonów. Ziemniaki są słabe, mają ograniczone wartości odżywcze, a bulwy rosną do niewielkich rozmiarów. Rośliny zaatakowane przez dużą populację stonki bez oprysku nie mogą się odnowić i wypuścić nowych, zdrowych liści.

Najgroźniejsze dla upraw ziemniaka są stonki w stadium larwalnym czwartym. To ostatnie stadium rozwojowe larw stonki ziemniaczanej, cechujące się silną żarłocznością. Larwy mogą doprowadzić do pojawienia się gołożerów. Ostatnie stadium rozwojowe schodzi do gleby, gdzie dochodzi do przepoczwarzenia. Młode chrząszcze zaczynają pojawiać się w lipcu, powodując dalsze niszczenie upraw. W ciepłe, suche lata stonka ziemniaczana może wydać trzecie pokolenie, które zimuje w glebie i rozwija się w kolejnym sezonie.

Za większość szkód w uprawach ziemniaka odpowiada czwarte stadium larwalne stonki. W sprzyjających warunkach populacja stonki zwiększa się do poziomu, który sprawia, że na polu uprawnym znajdują się wyłącznie grube, pozbawione liści łodygi. Pozostałe szkody w większości powodują larwy w trzecim stadium rozwojowym. Najmniej szkodliwe są młode larwy, które zjadają jedynie niewielką ilość liści.

Pojawienie się stonki ziemniaczanej może doprowadzić do zupełnego zniszczenia upraw. Występowanie gołożerów prowadzi do obumierania roślin i spadku opłacalności produkcji rolnej. Słabe plonowanie uniemożliwia pozyskanie wartościowych bulw do sadzenia w kolejnym roku i ziemniaków odpowiednich do sprzedaży i spożycia. Do powstawania gołożerów dochodzi wyłącznie w przypadku niedostatecznej ochrony roślin za pomocą oprysków. Niewielka liczba larw nie powoduje całkowitego zniszczenia upraw, dlatego stonkę zwalcza się po przekroczeniu ekonomicznej szkodliwości szkodnika.

Chrząszcz jest szczególnie groźny dla wczesnych odmian ziemniaka, gdyż atakują je żarłoczne larwy, które zimowały w glebie. W przypadku późniejszych upraw straty z reguły są mniejsze, jednak w celu ograniczenia rozwoju stonki ziemniaczanej powinno się stosować insektycydy. Rodzaj oprysku dobiera się do zaobserwowanego stadium rozwojowego szkodników i po ocenie ich liczebności. Tak samo ustala się termin wykonania oprysku.

Kiedy pryskać na stonkę? Kiedy wykonać oprysk na stonkę?

Środki owadobójcze na stonkę ziemniaczaną stosuje się po pojawieniu się owadów w liczbie przekraczającej próg szkodliwości. Pojedyncze osobniki dorosłe lub larwy wymagają jedynie obserwacji pod kątem pojawiania się kolejnych szkodników. Zaleca się, by wykonywać oprysk, gdy na 1 m2 upraw we wczesnej fazie rozwoju ziemniaków znajdują się 1-2 dorosłe chrząszcze. W przypadku pełnego rozwoju rośliny oprysk wykonuje się, gdy na ziemniaku znajduje się ok. 10 jaj lub 15 larw w dowolnym stadium rozwojowym.

W większości przypadków termin oprysku upraw ziemniaka przypada na maj w porze kwitnienia robinii akacjowej i kasztanowców. Insektycydy powinno się rozpylać przed masowym pojawieniem się dorosłych osobników stonki, by uniemożliwić jej składanie jaj i wylęganie larw. Kolejny oprysk powinno się wykonać pod koniec czerwca, by zniszczyć młode larwy. Dzięki niemu zapobiega się rozwojowi larw do stadium, w którym cechują się największą żarłocznością. Oprysk na przełomie lipca i sierpnia jest z kolei wykonywany w celu likwidacji dorosłych osobników stonki ziemniaczanej. Po jego przeprowadzeniu skuteczniej zapobiega się wyleganiu nowego pokolenia chrząszczy i jego zimowaniu w glebie do następnej wiosny.

Liczba niezbędnych oprysków na stonkę ziemniaczaną zależy od rodzaju wybranego insektycydu oraz liczebności szkodników. W przypadku niewielkiej liczby larw na początkowym etapie rozwoju ziemniaków jeden oprysk może wystarczyć do wyeliminowania stonki i uniemożliwienia jej złożenia jaj. W przypadku dużej liczebności dorosłych osobników i złożonych jaj powinno się wykonać oprysk wczesną wiosną, by nie dopuścić do intensywnego żerowania wygłodniałych larw.

Oprysk na stonkę powinno się zawsze wykonywać zgodnie z zaleceniami producenta wybranego preparatu. Ciecz robocza powinna być rozcieńczona zgodnie ze wskazówkami z karty produktu, a następnie rozpylona w pogodny, bezdeszczowy dzień. Termin oprysku powinien przypadać na okres przed nasiloną aktywnością stonki, a w przypadku upraw silnie dotkniętych przez szkodniki - jak najszybciej po zaobserwowaniu czwartego, najbardziej żarłocznego stadium rozwojowego stonki. W razie potrzeby oprysk należy powtarzać.

Przedwcześnie wykonany oprysk ze środków powodujących paraliż stonek nie działa na jaja. Dochodzi do wyklucia się larw, które rozpoczynają zjadanie liści. Jeśli oprysk wykona się za późno, czwarte stadium rozwojowe stonki ziemniaczanej zdąży zejść do gleby, gdzie przepoczwarzy się w dorosłe chrząszcze i złoży kolejne jaja. Przestrzeganie terminów oprysków na stonkę ziemniaczaną ma zatem kluczowe znaczenie dla skuteczności działania wybranych insektycydów.

Opryski na stonkę w sklepie internetowym dlaroslin.pl

Opryski na stonkę można wykonać przy użyciu preparatów na bazie różnych substancji czynnych. Możliwość stosowania różnych związków do zwalczania szkodników ułatwia dostosowanie terminu oprysku i jego rodzaju do stadium rozwojowego stonki. Insektycydy dolistne ze sklepu dlaroslin.pl należy stosować w ilości zgodnej z zaleceniami producenta i w zalecanych przez niego terminach. Stosowanie się do zaleceń zwiększa skuteczność oprysku.

Na stonkę ziemniaczaną można stosować acetamipryd, który powoduje paraliż układu nerwowego. Sparaliżowane larwy nie mogą żerować, co prowadzi do ich obumarcia w ciągu kilkudziesięciu godzin. Większość larw przestaje zjadać liście natychmiast po kontakcie ze środkiem owadobójczym, a do śmierci dochodzi zwykle w ciągu doby. Podobne działanie wykazują chlorantraniliprol i cyjanotraniliprol. Oba związku unieruchamiają larwy stonki ziemniaczanej oraz dorosłe osobniki i powodują ich śmierć w ciągu kilku kolejnych dni. Chlorantraniliprol i cyjanotraniliprol działają na szkodniki kontaktowo i żołądkowo, dlatego oddziałują na owady bytujące na liściach i zjadające zielone nadziemne części ziemniaka.

Związki takie jak: lambda-cyhalotryna, cypermetryna i deltametryna to kolejne substancje, które prowadzą do paraliżu stonki. Wykazują wysoką skuteczność także w zwalczaniu mszyc, dlatego dobrze sprawdzają się do oprysków upraw zaatakowanych przez różne rodzaje szkodników. Do zwalczania stonki można zastosować preparaty przeznaczone do jednorazowego lub kilkukrotnego wykonywania oprysku w sezonie.

Oprysk insektycydem ze sklepu dlaroslin.pl powinno się wykonać w pogodny dzień bez opadów. W przypadku wystąpienia deszczu w niedługim czasie po zastosowaniu środka owadobójczego dochodzi do zmycia preparatu i obniżenia jego skuteczności. Jeśli prognozy pogody są niekorzystne, do wykonania oprysku można użyć jednego z insektycydów o zwiększonym kryciu roślin, który mocno przywiera do liści i cechuje się wysoką odpornością na spłukiwanie.

Jaki oprysk jest najlepszy na stonkę ziemniaczaną?

Na stonkę ziemniaczaną można zastosować dowolny oprysk dolistny, które działa na chrząszcze. Przed użyciem preparatu powinno się sprawdzić, na które stadia rozwojowe działa, by dostosować go do stopnia rozwoju szkodników. Większość insektycydów dla użytkowników profesjonalnych działa na larwy i dorosłe chrząszcze stonki ziemniaczanej, co podnosi ich skuteczność w przypadku występowania kilku pokoleń stonki na jednym polu uprawnym.

Najlepsze opryski na stonkę ziemniaczaną cechują się przedłużoną skutecznością działania. Oddziałują na szkodniki na wiele dni po oprysku, co ogranicza ilość używanych preparatów owadobójczych i zmniejsza koszty stosowania środków ochrony roślin. Jeden oprysk w sezonie przed masowym wylęgiem larw uniemożliwia wylęganie się stonki z jaj i przerywa cykl rozwojowy szkodników, nie dopuszczając do zmniejszenia ilości i jakości plonów.

Polecane opryski na stonkę ziemniaczaną mocno przywierają do liści, dlatego utrzymują się na nich w przypadku ulewnych opadów deszczu lub regularnego podlewania upraw. Dobrze przyczepiają się również do ciała szkodników, powodując ich unieruchomienie i śmierć w ciągu kilku dni. Dopuszczone do użytku środki owadobójcze na stonkę ziemniaczaną nie mają negatywnego wpływu na pożyteczne owady. Są bezpieczne dla pszczół i innych owadów zapylających, co sprzyja zachowaniu bioróżnorodności przy uzyskaniu maksymalnego poziomu ochrony upraw. Insektycydy na stonkę można bezpiecznie rozpylać w pobliżu sadów i innych upraw.

Do zabezpieczenia upraw przed stonką ziemniaczaną można stosować insektycydy w połączeniu z adiuwantami. Preparaty owadobójcze na stonkę i inne szkodniki ziemniaków działają powierzchniowo i translaminarnie. Dla podniesienia ich efektywności warto używać ich wraz ze środkami, które zwiększają przyczepność cieczy roboczej. Dzięki adiuwantom opryski na stonkę równomiernie pokrywają całą roślinę i powodują obumieranie wszystkich larw oraz dojrzałych chrząszczy.

Skuteczne opryski na stonkę są dostosowane do fazy rozwojowej ziemniaka. Stosuje się je po wschodzie roślin na etapie pojawiania się pierwszych liści lub pełnego rozwoju ziemniaka. Dzięki temu substancja znajdująca się w insektycydzie działa efektywniej. Oddziałuje na fazę rozwojową stonki, która aktualnie atakuje rośliny uprawne i jednocześnie nie ma negatywnego wpływu na wzrastanie ziemniaków.