Bulldock 025 EC 5L beta-cyflutryna
- Produkt trwale niedostępny
E-SKLEP TWOICH ROŚLIN
Kategorie Rozwiń wszystkie kategorie Zwiń wszystkie kategorie
Filtruj według
Kategorie
Kategorie
Marka
Marka
Jest 3 produktów.
Środki ochrony roślin zawierają różne substancje czynne pochodzenia naturalnego i chemicznego. Preparat do oprysku powinno się wybierać w zależności od gatunku owada, który pojawił się na polu, w ogrodzie, szkółce leśnej lub sadzie. Nie uwzględniając typu szkodnika i jego wrażliwości na określone substancje, trudno skutecznie z nim walczyć. Prawidłowo dobrane środki ochrony roślin zwalczają szkodniki we wszystkich stadiach rozwojowych.
Mszyce to małe owady, które wysysają odżywcze płyny z roślin. Osłabiają rośliny, prowadząc do ograniczenia plonowania. Uszkadzają kwiaty i sprawiają, że owoce są słabe. Ze względu na szybkie namnażanie w jednym sezonie wegetacyjnym uprawy może zaatakować kilka pokoleń mszyc. Dorosłe osobniki są niewielkie, a młodsze mszyce praktycznie niezauważalne gołym okiem. Zwalczanie mszyc nie sprawia większych problemów, gdyż cechują się wrażliwością na większość oprysków.
Na mszyce można stosować opryski z cypermetryny, która cechuje się szerokim spektrum działania. Skutecznie zwalcza mszyce oraz inne szkodniki, które zaatakowały uprawy. Preparaty z cypermetryną mają działanie kontaktowe i żołądkowe, a ich okres działania jest długi nawet w niesprzyjających warunkach atmosferycznych. Są odporne na intensywne opady deszczu i rozkład wynikający z działania promieni słonecznych. Mszyce można zwalczać również za pomocą preparatów, które zawierają kwasy tłuszczowe, blokujące aparat oddechowy szkodników.
Przędziorki to małe owady, które trudno dostrzec gołym okiem. Żerują na ponad 180 gatunkach roślin, a ich cykl rozwojowy trwa zaledwie 21 dni. Rośliny zaatakowane przez szkodnika mają żółte plamki na liściach, które stopniowo zlewają się ze sobą i sprawiają, że cały liść zmienia barwę. Przędziorki niszczą miękisz i wysysają zawartość komórek rośliny. Do szkodników roślin należą wszystkie ruchome stadia rozwojowe przędziorków.
Na przędziorki działają te same kwasy tłuszczowe, które skutecznie zwalczają mszyce. W przypadku upraw zaatakowanych przez oba szkodniki zastosowanie preparatu na bazie kwasów tłuszczowych w formie emulsji ogranicza liczbę oprysków do wykonania w sezonie. Przędziorki są wrażliwe na fenpiroksymat. Związek zwalcza wszystkie ruchome stadia rozwojowe szkodnika. Stosuje się go raz na sezon. Jeśli populacja przędziorków jest liczna, można zastosować dodatkowy oprysk. W przypadku jabłoni okres karencji po zastosowaniu fenpiroksymatu wynosi 21 dni.
Stonka to powszechnie występujący szkodnik. Atakuje uprawy ziemniaka i błyskawicznie się rozprzestrzenia. Dorosły owad ma charakterystyczne ubarwienie. Na kremowym pancerzu znajduje się 10 czarnych pasków. Przedplecze jest żółte, z kolei czułki grube i czarne. Stonka żeruje na liściach ziemniaka, ograniczając ich powierzchnię i zdolności roślin do przeprowadzania fotosyntezy. Brak możliwości przeprowadzenia efektywnej syntezy biologicznej prowadzi do pogorszenia jakości i wielkości bulw, a tym samym do zmniejszenia ilości zbieranych plonów.
W przypadku stonki można stosować biologiczne preparaty ochrony roślin jednak duża populacja szkodników może wymagać zastosowania preparatów na bazie substancji chemicznych. Stonka jest wrażliwa na cyjanotraniliprol, który na ziemniaku działa układowo i translaminarlnie. Daje efekty w postaci paraliżu owadów, a następnie prowadzi do ich zamierania w ciągu 3-6 dni. Można stosować go do zwalczania stonki, która występuje na ziemniakach wraz ze szkodnikami opornymi na inne grupy chemiczne.
Owocówki to motyle należące do rodziny zwójkowatych, które powodują szybkie niszczenie owoców w sadach. Żerują na owocach moreli, brzoskwini, czereśni, jabłoni i grusz. Najczęściej atakują jabłonie. Dorosłe osobniki mają ciało, które nieco przypomina trójkąt. Mała głowa z długimi czułkami i lekko opalizujące skrzydła są ich cechą charakterystyczną. Gąsienice w ciągu kilkunastu minut od wyklucia się z jaj wgryzają się w owoce. Niszczą ich wnętrze, prowadząc do opadania owoców i dużych strat w sadzie.
Owocówka jest wrażliwa na chlorantraniliprol, który działa kontaktowo i żołądkowo. Powoduje obumieranie gąsienic, uniemożliwiając ich przekształcanie w dorosłe osobniki, zdolne do wydawania potomstwa. Chlorantraniliprol nie spływa z opryskiwanych drzew w czasie deszczu, co podnosi jego skuteczność. W połączeniu z adiuwantami na owocówkę można stosować preparaty biologiczne ze szczepami bakterii Bacillus. Adiuwant utrudnia gąsienicom żerowanie, a bakterie powodują ich obumieranie. Mikroorganizmy nie oddziałują na owady pożyteczne.
Wciornastki to małe owady, które trudno wypatrzeć. Mogą mieć kolor czarny, brązowy lub pomarańczowy. Podłużne, cienkie ciało jest ledwie widoczne na zielonych częściach roślin, gdyż wygląda jak niewielka kreska. W przypadku wciornastków szkodliwe są wszystkie stadia rozwojowe owada. Samice składają jaja w liściach lub łodygach, a z jaj wykluwają się larwy, które od razu rozpoczynają żerowanie. Niszczą roślinę aż do osiągnięcia dojrzałości i złożenia kolejnych jaj.
Wciornastki można zwalczać preparatami na bazie cypermetryny, które działają powierzchniowo i prowadzą do porażenia układu nerwowego szkodników. W uprawach ekologicznych na wciornastki można stosować insektycydy pochodzenia naturalnego, które zawierają pyretryny i olej rzepakowy. Podwójny mechanizm działania sprawia, że ekologiczny preparat do oprysków na wciornastki cechuje się wysoką skutecznością na wszystkie stadia rozwojowe owadów. Ekologiczny oprysk można stosować m.in. w uprawie ziemniaka, fasoli, wiśni, jabłoni i pomidorów.
Bielinek kapustnik to owad dość łatwy do rozpoznania. To duży motyl, który ma białe skrzydła z delikatnym żółtym nalotem. Jego rozmiar sięga 5-6 cm. Larwy żerują na liściach, wygryzając w nich duże otwory o okrągłym kształcie. Duża populacja bielinka kapustnika prowadzi do powstawania gołożerów. Gąsienice mogą zniszczyć całe uprawy, dlatego w przypadku ich wystąpienia opryski są niezbędne, by ochronić rośliny. Szkodliwość bielinka kapustnika jest wysoka. Po zauważeniu pierwszych oznak jego bytowania powinno się zastosować insektycydy.
Bielinek kapustnik ginie po zastosowaniu środków ochrony roślin na bazie deltametryny. Substancja bez trudu radzi sobie ze szkodnikami ssącymi, gryzącymi i wtórnymi. Oprysk można wykonać w okresie masowego składania jaj. Wysoką skuteczność w zwalczaniu bielinka kapustnika wykazuje również spinozyn A i spinozyn D, który powoduje śmierć szkodników w ciągu kilku godzin od oprysku.
Omacnica prosowianka to motyl, który osiąga do 1,5 cm. Ma brązowo-beżowe zabarwienie z charakterystycznymi falistymi liniami na skrzydłach. Dorosły motyl jest aktywny w nocy i nie stanowi zagrożenia dla upraw. Uprawy niszczą larwy omacnicy prosowianki, które wykluwają się z białych lub żółtych jaj, składanych w skupiskach po około 30 sztuk, ułożonych obok siebie jak dachówki. Jasnobrązowe larwy w ciemniejsze plamki zagrażają przede wszystkim uprawom kukurydzy.
W okresie masowego wylęgania się larw omacnicy prosowianki można stosować opryski na bazie tebufenozydu. Jest to substancja, która ma działanie żołądkowe. Larwy zjadają środek w czasie żerowania na uprawach. W ciągu 24 godzin przestają jeść, a następnie giną. W podobny sposób działają opryski zawierające lambda-cyhalotrynę. Związek ma kompleksowe działanie, gdyż zwalcza jaja, larwy i owady dorosłe, nie dopuszczając do wykluwania się kolejnych pokoleń szkodników. Wykazuje długotrwałe działanie bez wydłużonego okresu karencji.
Ochojniki to mszyce z rodziny ochojnikowatych, które w Polsce występują powszechnie. Cykl rozwojowy owada trwa aż dwa lata. Samica składa jaja w woskowym wyroślu na gałęzi świerka. Larwy rozwijają się w środku i wprowadzają ślinę do pąków drzewa. Enzymy zawarte w ślinie sprawiają, że na gałęziach powstają patologiczne szyszkowate narośla. Początkowo narośla mają kolor zielony, lecz z czasem przyjmują kolor brązowy i zamierają.
Na ochojniki można stosować opryski ekologiczne, które uniemożliwiają owadom oddychanie. Insektycydy tego typu zawierają olej parafinowy, który blokuje wymianę gazową owadów we wszystkich stadiach rozwoju. Tworzy na ich ciałach szczelny film, który doprowadza do obumierania szkodników. Środek niszczy zimujące jaja i nie ma negatywnego wpływu na owady pożyteczne. Można używać go do opryskiwania świerków, modrzewi i cisów. Oprysk na ochojniki wykonuje się przed rozpoczęciem wegetacji, zanim pojawią się zniszczenia z powodu żerowania larw.
Opuchlaki to powszechnie występujące owady, które osiągają około 1-1,5 cm długości. Mają mocne pancerze i silne odnóża. Przybierają czarną, brązową lub brunatną barwę z charakterystycznymi kropkami i plamkami w jaśniejszym kolorze na grzbiecie. Młode osobniki rozpoczynają żerowanie na przełomie kwietnia i maja, sprawiając w tym okresie największe problemy i powodując spore szkody w uprawach. Jedna samica może złożyć nawet do 1000 jaj w ciągu 1-2 lat życia, co sprawia, że populacja opuchlaków szybko rośnie, jeśli rolnik nie zastosuje odpowiednich oprysków.
Skutecznym sposobem zwalczania opuchlaków jest stosowanie oprysków na bazie preparatów z esfenwaleratem. Jest to środek o działaniu kontaktowym i żołądkowym, który można stosować w niskich dawkach bez obniżenia skuteczności działania. Esfenwalerat zapewni silny efekt knock down. Wyróżnia się znikomym zagrożeniem dla środowiska, gdyż należy do najbezpieczniejszych dla pszczół preparatów ochrony roślin.
Niektóre gatunki nicieni wykorzystuje się do oprysków roślin, jednak około 10% gatunków należących do tej rodziny to szkodniki. Nicienie mają cienkie, prawie przeźroczyste ciało, które w glebie wygląda jak nitka - stąd pochodzi ich nazwa. Do szkodników roślin z rodziny nicieni należą: niszczyk zjadliwy, węgorek chryzantemowiec i węgorek truskawkowiec. Po pojawieniu się niebezpiecznych nicieni w glebie dochodzi do licznych uszkodzeń korzeni, przez co do roślin wnikają różne patogeny. Obecność szkodników sprzyja rozprzestrzenianiu się chorób wirusowych w uprawach.
Oprysk na nicienie można stosować rządowo lub równomiernie rozprowadzać środek ochrony roślin po całym polu uprawnym. Do zwalczania tej grupy szkodników sprawdzają się preparaty, które zawierają oksamyl. Oksamyl stosuje się doglebowo. Dzięki niemu zapobiega się przenoszeniu wirusów przez nicienie i chroni się plony przed zniszczeniem. Oprysk sprawia, że rośliny rozwijają się równomiernie i mają silniejszy system korzeniowy.
Roztocz truskawkowiec jest tak mały, że nie da się zauważyć go gołym okiem. Widoczne są jedynie objawy bytowania szkodnika na uprawach truskawek. Na roślinach zaatakowanych przez roztocz dochodzi do pojawiania się zdeformowanych i słabo rozwiniętych liści. Krzewy truskawek są skarłowaciałe, wydają niewiele kwiatów, przez co spada ilość zbiorów. Dojrzałe truskawki z kolei mają niewielkie rozmiary i niską zawartość cukru, co pogarsza ich smak. Obecność roztocza truskawkowca zwiększa podatność roślin na przemarzanie.
Do zwalczania roztocza truskawek można stosować preparaty chemiczne i naturalne. Wśród chemicznych związków skutecznych na roztocza znajduje się fenpiroksymat o wysokiej odporności na zmywanie, który poraża układ nerwowy szkodników. Z kolei do preparatów naturalnych należy milbemektyna. Jest to substancja o działaniu translaminarnym, która hamuje proces składania jaj i nie powoduje występowania odporności krzyżowej z innymi akarycydami.
Chowacze to chrząszcze, które należą do rodziny ryjkowcowatych. Mają ciało w jednolitym szarym kolorze i mierzą około 3,5 mm. Chrząszcze zimujące w glebie budzą się, gdy temperatura ziemi zwiększy się do około 6 stopni Celsjusza, a następnie wychodzą na plantację truskawek i składają jaja w górnej części pędu. Chowacze powodują powstawanie zgrubień, pęknięć i innych uszkodzeń pędów rzepaku. Larwy przed przepoczwarzeniem się wygryzają się u nasady liścia, opuszczają pęd i przenoszą się do gleby.
W celu zwalczanie chowacza atakującego uprawy rzepaku z reguły wystarczy zastosować jeden oprysk. Oprysk wykonuje się po zaobserwowaniu szkodnika od fazy pojawienia się pierwszych płatków, aż do czasu otwarcia się pąków kwiatowych. Środki na bazie deltametryny dobrze sprawdzają się do rzepaku ozimego. Zaburzają funkcjonowanie układu nerwowego chowaczy oraz oddziałują na nie żołądkowo. W przypadku nasilonej aktywności szkodników w glebie wskazane jest powtórzenie oprysku, jednak na większości upraw jedna dawka preparatu ochronnego jest wystarczająca.
Śmietka w postaci dorosłej ma 5-6 mm długości. Jej cechą charakterystyczną jest czerwona plamka na czole. Ciało ma kolor srebrzystobiały. Larwy są z kolei białe, nie mają nóg. Największe szkody pojawiają się po wylęgu pierwszego pokolenia szkodnika. Dochodzi do obniżenia wielkości i jakości plonu. Głównym objawem żerowania śmietki jest brązowe przebarwienie na zewnętrznej warstwie korzenia. We wnętrzu korzenia można zauważyć wydrążone chodniki wraz z obumarłą tkanką i żerującymi larwami. Żerowanie śmietki na kapuście zwiększa ryzyko pojawienie się suchej zgnilizny kapustnych.
Oprysk na śmietkę można wykonać z cypermetryny. Substancja powinna być rozpylona w czasie sadzenia kapusty na polu. Działa kontaktowo i żołądkowo. Dobrze sprawdza się cypermetryna w postaci mikrogranulatu, który jest wygodny w zastosowaniu. W przypadku tradycyjnego oprysku można użyć również deltametryny, która dobrze radzi sobie ze szkodnikami gryzącymi, wtórnymi i ssącymi.
Stonka kukurydziana to szkodnik, który do Europy przywędrował z Ameryki Północnej. W Polsce występuje od 2005 roku, kiedy to po raz pierwszy pojawił się na Podkarpaciu. Stonka kukurydziana atakuje uprawy w monokulturach. Najbardziej żarłoczne jest ostatnie stadium rozwojowe larw, które obgryza korzonki włośnikowe kukurydzy. W ten sposób uniemożliwia kukurydzy wymianę gazową i powoduje silne osłabienie rośliny.
Do zwalczania stonki kukurydzianej można stosować środki ochrony roślin na bazie indoksakarbu. Jest to substancja, która na roślinie działa powierzchniowo i nie powoduje obniżenia jakości plonów. Można stosować ją do oprysków kukurydzy pastewnej i kukurydzy cukrowej. Środek działa na układ nerwowy szkodników, powodując ich paraliż. Do śmierci dochodzi w ciągu 2-3 dni od spożycia indoksakarbu wraz z pokarmem. Związek wyróżnia elastyczny termin stosowania, gdyż długo utrzymuje się na kukurydzy ze względu na lipofilność z woskami. Oddziałuje na jaja i larwy, dlatego zapewnia wysoki stopień ochrony upraw.
Objawy żerowania tantnisia krzyżowiaczka to pojawiania się niewielkich otworów w liściach zaatakowanych roślin. Na uprawach rzepaku może dojść do szkieletowania liści. Największe szkody powodują gąsienice pierwszego pokolenia, które żerują na zawiązkach roślin. Tantniś należy do motyli. Dorosłe osobniki mają szarobrązowe skrzydła i wielkość do 8 mm. Larwy z kolei są zielonymi gąsienicami z wyraźnie ciemniejszą głową. Mają długość do 14 mm. Dzięki temu żerujące osobniki dorosłe i larwy tantnisia można łatwo zauważyć.
Do zwalczania tantnisia dobrze sprawdza się połączenie acetamiprydu i lambda-cyhalotryny. Obie substancje działają kontaktowo i żołądkowo, prowadząc do porażenia układu nerwowego szkodników. Preparaty na ich bazie cechują się wysoką odpornością na zmywanie przez deszcz.
Mączliki to małe, białe muszki o delikatnych skrzydełkach. Wyglądają niegroźnie, jednak prowadzi do opadania liści i noszenia roślin. Larwy są spłaszczone i owalne, osadzają się na spodniej stronie liści. Inwazja mączlika sprawia, że liście stopniowo żółkną i opadają. Rośliny zaatakowane przez mączliki są silnie narażone na występowanie chorób grzybowych, dlatego konieczne jest wykonywanie oprysków przeciwko mączlikowi.
Do zwalczania mączlika można używać środków, które w składzie zawierają acetamipryd. Jest to związek w pełni bezpieczny dla pszczół i innych pożytecznych owadów, a także dla roślin w fazie kwitnienia. Dzięki niemu uprawy są zdrowe, a insekty szybko giną. Oprysk na mączlika powinno się wykonywać dwa razy na sezon z zachowaniem odstępu pomiędzy zabiegami o długości co najmniej 20 dni. Oprysk można wykonać od fazy pierwszego liścia do pełnego wybarwienia owoców.
Słodyszek to jeden z najpowszechniejszych szkodników rzepaku w Polsce. Występuje na terenie całego kraju. Żeruje w temperaturze powyżej 15 stopni Celsjusza. Samice składają jaja w pąkach, natomiast larwy przepoczwarzają się w glebie. Dorosły chrząszcz ma zaledwie 2-3 mm, a jego ciało ma jednolity, czarny kolor. Największe szkody powstają w wyniku żerowania chrząszczy w pąkach kwiatowych. Uszkodzony pąk rzepaku wysycha i opada. W przypadku rozwiniętych kwiatów słodyszek powoduje uszkodzenia zalążni. Bez stosowania oprysków szkodnik może doprowadzić do zniszczenia 100% pąków kwiatowych.
Oprysk na słodyszka można wykonać ze środka ochronnego na bazie esfenwaleratu. Esfenwalerat nie szkodzi pszczołom i jednocześnie odstrasza inne szkodniki (np. mszyce). Długi okres działania środka ogranicza ryzyko rozwinięcia się kolejnych pokoleń słodyszka. Silny efekt natychmiastowego porażenia szkodników zapobiega zniszczeniu pąków kwiatowych. Oprysk powinno się zastosować po pojawieniu się chrząszczy na plantacji.
Rolnice należą do motyli nocnych. Powodują uszkodzenia w uprawach ziemniaków, cebuli i zbóż ozimych. Ich najintensywniejsze żerowanie przypada na okres czerwca i sierpnia. Rolnice to motyle, które mają do 2 cm długości. Samce mają grzebieniaste czułki, brązowe skrzydła przednie i białe tylne. Z kolei samice są nieco jaśniejsze i mają nitkowate czułki. Larwy są większe od dorosłych osobników, gdyż osiągają do 5 cm długości.
Do zwalczania rolnic można używać bezpiecznych środków ekologicznych, w których znajdują się bakterie Bacillus. Są to bakterie, które należą do naturalnych wrogów szkodników upraw. Oprysk z preparatu bakteryjnego sprawia, że bakterie wydzielają toksyny w przewodzie pokarmowym rolnic i prowadzą do ich obumierania. Śmierć szkodników następuje maksymalnie w ciągu 72 godzin od zastosowania preparatu ochronnego. Chemiczne środki ochrony roślin na rolnice opierają się z kolei na diazynonie, esfenwaleracie i zadyrachtynie.
Pędraki to larwy chrabąszcza majowego, które są wyjątkowo szkodliwe dla roślin. Przyczyniają się do wypadania rozsady, więdnięcia i zamierania roślin, a także do przerzedzenia wschodów. Niszczą różne gatunki roślin. Żerują na nich przez kilka sezonów, gdyż cykl rozwojowy każdego pokolenia chrabąszcza majowego w Polsce trwa około 4 lat. Stosowanie środków ochrony roślin pozwala pozbyć się żarłocznych pędraków. Bez oprysków na roślinach pojawiają się gołożery, a także pąki śpiące.
Opryski na pędraki można wykonywać przy użyciu dobroczynnych szczepów bakterii. Do tego celu dobrze sprawdzają się bakterie, które należą do naturalnych wrogów pędraków. Po opryskaniu gleby bakterie wnikają do niej i zarażają pędraki. Stopniowo doprowadzają do ich obumierania, nie atakując pożytecznych organizmów. Dzięki środkom na pędraki z bakteriami ogranicza się ilość stosowanych pestycydów i chroni się środowisko naturalne. W preparacie z bakteriami na pędraki nie ma organizmów modyfikowanych genetycznie ani chemicznych dodatków.
Ćma bukszpanowa to dość duży motyl, który osiąga długość do ok. 4,4 cm. Ma ciało w kolorze od szarego do brązowego, na grzbiecie znajdują się brązowe włoski. Odnóża są białe, a zabarwienie skrzydeł różni się u poszczególnych osobników. Skrzydła przybierają barwę od biało-brązowej do ciemnobeżowej i brązowej. Ćma bukszpanowa w Polsce występuje od niedawna i jest mało znana, jednak stanowi ogromne zagrożenie dla bukszpanów ze względu na żarłoczność. Bez odpowiednich oprysków w ciągu kilku dni prowadzi do całkowitego zniszczenia całej rośliny.
Szkodnik wykazuje podatność na działanie acetamiprydu. Można używać go nawet w niewielkich ogrodach, gdyż jest to związek o selektywnym działaniu wobec owadów pożytecznych. Ma szeroki zakres zastosowania, dlatego przydaje się do ochrony innych gatunków roślin. Na ćmę bukszpanową można zastosować również insektycyd na bazie bakterii. Po spożyciu śmiertelnej dawki środka gąsienice przestają żerować, lecz pozostają żywe jeszcze przez kilka dni.
Turkuć podjadek to owad wszystkożerny. W przypadku upraw głównym zagrożeniem z jego strony jest podgryzanie korzeni roślin. Turkuć niszczy je, przez co roślina nie może pobierać z ziemi wody i substancji odżywczych. Żeruje głównie na bulwach i korzeniach młodych roślin. Turkuć podjadek osiąga nawet 6 cm, dlatego jest największym owadem żyjącym w Polsce. Ma ciemne, brunatne ciało. Jego cechą charakterystyczną są odnóża służące do przekonywania ziemi. Mają kolce i są grubsze od pozostałych nóg.
Do zwalczania turkucia podjadka można stosować dobroczynne szczepy nicieni. Preparaty mikrobiologiczne wprowadzają do gleby naturalnych wrogów turkucia i przyczyniają się do szybkiego zwiększenia ich populacji. Nicienie nie mają negatywnego wpływu na pożyteczne organizmy żyjące w glebie. Ograniczają ilość używanych pestycydów, poprawiając bezpieczeństwo upraw.
check_circle
check_circle
TYLKO ORYGINALNE PRODUKTY, 20 LAT NA RYNKU, ZAKUP > 3000 ZŁ- RABAT 2%
Kategorie