Insektycydy na rzepak

Rzepak jest rośliną atakowaną przez liczne gatunki szkodników. Zaprawy nasienne mogą chronić ją przed śmietką kapuścianą, gnatarzem rzepakowcem i pchełkami (rzepakową i ziemną), które atakują siewki. Wiosną i w czasie kwitnienia uprawy są atakowane przez chowacze, pryszczarka kapustnika i słodyszka rzepakowego. Ze względu na potencjalnie duże straty, jakie powodują te szkodniki, konieczne jest monitorowanie plantacji i odpowiednie opryski po przekroczeniu progów szkodliwości.

Jaki oprysk owadobójczy w rzepaku?

Niewłaściwie przeprowadzane opryski owadobójcze w rzepaku zagrażają pszczołom miodnym i innym owadom zapylającym. Dla właściwej ochrony insektycydowej konieczne jest monitorowanie plantacji przynajmniej raz w tygodniu od wschodów do początku fazy dojrzewania na obecność szkodników. Do oprysków owadobójczych należy wykorzystywać wyłącznie środki zarejestrowane w rzepaku i przynajmniej do jednego zabiegu zastosować preparat mikrobiologiczny. Do insektycydowej ochrony rzepaku zarejestrowanych jest wiele środków, ale zawierają przeważnie kilka podstawowych substancji aktywnych (głównie acetamipryd, cypermetrynę, cyjanotraniliprol, deltametrynę, esfenwalerat, gamma-cyhalotrynę, lambda-cyhalotrynę, tau-fluwalinat czy połączenia acetamiprydu z lambda-cyhalotryną) dlatego w przypadku wykonywania więcej niż jednego oprysku w sezonie ważna jest rotacja i wybranie substancji należącej do innej grupy związków (np. etofenproksu, flupyradifuronu, czy flupyradifuronu z deltametryną), żeby nie doprowadzić do uodpornienia się szkodnika (obserwuje się to np. w przypadku słodyszka rzepakowego). Oprysk powinien być przeprowadzony przy właściwych warunkach pogodowych i o takiej porze dnia, żeby nie narażać owadów zapylających na kontakt z substancją aktywną. Ważne jest też zwrócić uwagę na ścierniska po uprawie rzepaku, które są siedliskiem wielu szkodników.

Kiedy stosować środki owadobójcze w rzepaku?

O konieczności podjęcia oprysków owadobójczych w rzepaku informują wskaźniki przekroczenia progów szkodliwości dla danego gatunku. Wynoszą one:

• dla chowacza brukwiaczka jest to obecność 10 chrząszczy w żółtym naczyniu w ciągu kolejnych 3 dni lub 2–4 chrząszczy na 25 roślinach;
• dla chowacza granatka obecność 20 owadów przez 6 dni w żółtym naczyniu lub 2 chrząszcze na 25 roślin;
• dla chowacza galasówka 2–3 chrząszcze w żółtym naczyniu w ciągu 3 dni;
• dla chowacza czterozębnego jest to 1 owad na 1 roślinie;
• dla chowacza podobnika 4 chrząszcze na 25 roślinach;
• dla gnatarza rzepakowca 1 gąsienica na 1 roślinie;
• dla mszycy kapuścianej 2 kolonie na 1 m² na brzegu pola;
• dla pchełki rzepakowej 3 chrząszcze na 1 m bieżący rzędu;
• dla pchełki ziemnej 1 chrząszcz na 1 m bieżący rzędu;
• dla pryszczarka kapustnika 1 owad dorosły na 4 rośliny;
• dla słodyszka rzepakowego 1 chrząszcz na roślinie w zwartym kwiatostanie i 3-5 chrząszczy na roślinie w luźnym kwiatostanie;
• dla śmietki kapuścianej 1 śmietka w żółtym naczyniu w ciągu 3 dni;
• dla tantnisia krzyżowiaczka 1 gąsienica na 1 roślinie.

Insektycydy na rzepak w ofercie sklepu dlaroslin.pl

Acetamipryd (związek z grupy neonikotynoidów) to środek o działaniu kontaktowym i żołądkowym, który po dostaniu się do organizmu szkodnika paraliżuje jego system nerwowy, w wyniku czego owad przestaje się poruszać, żerować i po kilku dniach ginie.

Tau-fluwalinat (związek z grupy pyretroidów) działa żołądkowo i kontaktowo na szkodniki ssące i gryzące. Jest neurotoksyną, która paraliżuje układ nerwowy, wskutek czego szkodniki zaprzestają ruchu i żerowania.

Flupyradifuron (związek z nowej podgrupy chemicznej butenolidów) działa paraliżująco na układ nerwowy szkodników poprzez nikotynowy receptor acetylocholiny.

Acetampiryd (z grupy neonikotynoidów) ma działanie kontaktowe i żołądkowe. Po dostaniu się do organizmu owada wchodzi w interakcję z receptorami nikotynowymi w układzie nerwowym, powodując paraliż i śmierć szkodnika.

Esfenwalerat (z grupy neonikotynoidów) jest środkiem o działaniu kontaktowym i żołądkowym, który po aplikacji na roślinę wnika w głąb i przedostaje się do wszystkich tkanek. Po wniknięciu do ciała owada blokuje system przewodzenia impulsów nerwowych, co prowadzi do paraliżu i śmierci.

Cypermetryna (z grupy pyretroidów) zwalcza owady gryzące i ssące żerujące na liściach i łodygach rzepaku. To neurotoksyna o przedłużonym działaniu, która powoduje skurcze mięśni i paraliż, prowadzący do śmierci.

Deltametryna (z grupy pyretroidów) działa na szkodniki kontaktowo i żołądkowo. Wnika w ich ciała i blokuje kanały sodowe odpowiedzialne za przewodzenie impulsów nerwowych. Środek powoduje drgawki, a następnie paraliż i śmierć.

Gamma-cyhalotryna (z grupy pyretroidów) jest wchłaniana przez oskórek owadów lub drogą pokarmową i zatrzymuje przepływ impulsów między komórkami nerwowymi, powodując śmierć szkodnika.

Lambda-cyhalotryna (z grupy pyretroidów) jest pobierana przez owady wraz z pokarmem lub przez powierzchnię ciała. Blokuje kanały sodowe odpowiadające za przewodzenie impulsów nerwowych, co prowadzi do paraliżu i śmierci owada.

Etofenproks (związek z grupy eterów arylo-propylowych, pochodnych pyretroidów) ma działanie kontaktowym i żołądkowe. Jest neurotoksyną, wpływającą na kanały sodowe i zaburzającą układ nerwowy owadów.