Jakie opryski na choroby buraka cukrowego?

Zapobieganie i zwalczanie chorób buraka cukrowego to podstawowe zabiegi gwarantujące wysokie i wyrównane plony. Wiele chorób buraka powodowanych jest przez patogenne grzyby. Do podstawowych metod ich zwalczania zalicza się opryski grzybobójczymi środkami ochrony roślin – fungicydami. Substancje te zwalczają choroby i umożliwiają uzyskanie zdrowych korzeni po wysokiej zawartości cukru.

Jak rozpoznać chorobę grzybową w buraku cukrowym? Jakie są objawy choroby grzybowej w buraku cukrowym?

Prawidłowe rozpoznanie chorób grzybowych buraków cukrowych może być utrudnione, ponieważ często dają one podobne, niejednoznaczne objawy, przez co prawidłowa identyfikacja patogenu może być utrudniona. Ponadto patogenne grzyby atakują różne części roślin oraz różne stadia rozwojowe buraka. W zależności od zainfekowanej części rośliny, objawy mogą być różne.

Zmiany chorobowe mogą dotyczyć:

- siewek,

- liści,

- korzeni.

Objawy chorób grzybowych buraka cukrowego występują znacznie częściej, jeżeli nawożenie upraw nie jest zbilansowane tak, aby zaspokajać potrzeby roślin, zarówno na makro- jak i mikroelementy. Kolejne czynniki sprzyjające rozwodowi tych zaburzeń to: zbyt wysoka wilgotność , duże zachwaszczenie upraw, ograniczony dostęp światła i powietrza do przyziemnych części roślin. Czynniki te stanowią stres dla roślin, powodują spadek ich odporności, a jednocześnie stanowią optymalne warunki do rozwoju patogennych grzybów.

Choroby grzybowe powoduję osłabienie wzrostu i plonowania, a także zwiększają podatność na inne schorzenia.

Do najczęściej obserwowanych objawów w ich przebiegu należą:

- osłabienie lub zahamowanie wzrostu,

- słabe lub zahamowane wschody,

- zmiana koloru roślin,

- obumieranie siewek,

- zmiany kształtu roślin,

- powstawanie przewężeń,

- gnicie,

- usychanie,

- pojawianie się plam na roślinach,

- odbarwienia na brzegach liści,

- chlorozy, żółknięcie,

- widoczne na roślinach kolonie grzyba z zarodnikami,

- rośliny są małe, karleją,

- utrata znacznych części plonu, niska jakość zebranych korzeni.

Jak rozpoznać brunatną plamistość liści w buraku cukrowym? Objawy brunatnej plamitości liści. Jak zwalczyć brunatną plamistość liści w buraku cukrowym?

Brunatna plamistość liści buraka, zwana także ramularia, to choroba wywoływana przez Ramularia beticola, które jest stadium konidialnym (czyli zarodnikowym) grzyba Micosppharrella beticola. Rozwija się zazwyczaj w okresach chłodnych (optymalna temperatura dla tego grzyba to 15ºC), którym towarzyszą opady deszczu. Objawy tej choroby widoczne są na liściach. Początkowo, zmiany chorobowe rozwijają się na najstarszych okółkach liści, z czasem proces chorobowy obejmuje coraz młodsze liście. Brunatna plamistość liści manifestuje się jako nieregularne, brunatnoszare plamy, zazwyczaj o średnicy 4 – 7 mm, czasami nawet do 15mm. Wokół zmian widoczna jest otoczka. Wraz z rozwojem choroby dochodzi do obumarcia i pękania tkanki w obrębie plam. Brunatna plamistość liści prowadzi do zasychania, początkowo fragmentów, a w konsekwencji całych blaszek liściowych. Choroba ta pojawia się na polach zazwyczaj placowo, w skupieniach obejmujących kilka do kilkunastu sztuk. Oprócz warunków pogodowych, jej rozwojowi sprzyja występowanie żółtaczki wirusowej oraz niedobór boru i siarki w glebie, a także częsta uprawa buraków w zmianowaniu. Zwalczanie brunatnej plamistości liści buraka cukrowego należy rozpocząć od uzupełnienia niedoborów mineralnych w glebie. Ważna jest także prawidłowa agrotechnika: unikanie upraw na polach sąsiadujących z polem, na którym w poprzednim sezonie uprawiano buraki cukrowe, umieszczenie pryzm korzeni w miejscach, w których nie planuje się uprawy tej rośliny. Bardzo ważne jest także staranne usuwanie i przyorywanie resztek po zbiorach, ponieważ stanowią one potencjalne źródło zakażenia. Stosowanie fungicydów w formie dwukrotnego oprysku także stanowi skuteczną metodę zwalczania tej choroby.

>>>Na liściach widoczne nieregularne, jasnobrązowe plamy. Jak rozpoznać brunatną plamistość buraka? - kliknij tutaj<<<

Jak rozpoznać bakteryjną plamistość liści w buraku cukrowym? Objawy bakteryjnej plamistości liści. Jak zwalczyć bakteryjną plamistość liści w buraku cukrowym?

Bakteryjna plamistość liści to choroba powodowana przez Pseudomonas syrynga, która przenika z gleby to tkanek roślin podczas deszczowej pogody, wraz z kroplami wody. Bramą wejścia dla tego patogenu są uszkodzenia i zranienia będące efektem żerowania owadów, a także opadów gradu lub uszkodzenia mechaniczne. Do jej rozwoju dochodzi zazwyczaj w okresie poprzedzającym zakrycie międzyrzędzi. Rozwojowi choroby sprzyjają następujące warunki: niskie temperatury, wysoka wilgotność powietrza, a także pochmurne dni, pozbawione intensywnego nasłonecznienia. Pierwsze objawy rozwoju choroby obserwuje się zazwyczaj w czerwcu jako brązowe nekrozy na brzegach liści, które mogą także obejmować nerwy. Wraz z rozwojem choroby, dochodzi także do rozwoju zażółceń i brunatnych plam, których kształty są bardzo zróżnicowane. Następnie, wokół plam rozwija się czerwieniejąca lub brunatna obwódka. W odróżnieniu od brunatnej plamistości liści, tkanka w obrębie zmian nie jest sucha i podatna na wykruszanie, lecz wilgotna i sprawiająca wrażenie gnijącej. Choroba mylona jest z chwościkiem i brunatną plamistością liści, jednak jej szkodliwość jest znacznie mniejsza. Dotychczas nie są dostępne żadne środki chemiczne przeznaczone do zwalczania bakteryjnej plamistości liści. Jednak choroba ustępuje po zmianie pogody – kilka ciepłych i słonecznych dni wystarcza do przerwania jej rozwoju. Zmiany chorobowe występują tylko na tych roślinach, do których wniknęła bakteria, zatem kluczowe w zapobieganiu tej chorobie jest unikanie powstawania uszkodzeń, prze które może wniknąć bakteria.

Jak rozpoznać chwościk buraka? Objawy chwościka buraka. Jak zwalczyć chwościk buraka?

Chwościk buraka jest jedną z najgroźniejszych chorób. Za jej rozwój odpowiadają grzyby Cercospora beticola, które prowadzą do rozwoju objawów chorobowych początkowo na starszych liściach, a wraz z rozwojem choroby zmiany obejmują także coraz młodsze liście. Choroba występuje przez cały sezon wegetacyjny, a objawy ulegają nasileniu latem – w lipcu i sierpniu, kiedy temperatury są wysokie (25 – 30ºC), a wilgotność powietrza przekracza 95%. Źródłem patogennego grzyba są szczątki buraków, które nie zostały uprzątnięte po zbiorach, a także chwasty z rodziny komosowatych. Chwościk jest szczególnie niebezpieczny po zwarciu się międzyrzędzi, które powodują podwyższenie roślin i utrzymywanie wilgotności. Zanim to następuje, liście buraka są dobrze przewietrzane, co sprzyja osuszaniu powierzchni jednocześnie utrudniając kiełkowanie zarodników i wnikanie strzępek grzybni przez aparaty szparkowe do wnętrza liści buraków cukrowych i ćwikłowych. Wraz z rozwojem grzybni, widoczny jest rozwój zmian w liściach, które najpierw żółkną, a następnie obumierają, gdy dojdzie do porażenia około połowy ich powierzchni. Początkowo, na liściach, w miejscach wniknięcia grzyba, widoczne są małe, okrągłe plamki, które początkowo są białe, później jasnoszare, otoczone czerwonobrunatnymi obwódkami. Wraz z rozwojem choroby, plamy te łączą się w rozległe ogniska, które prowadzą do nekrozy liści. W środku plam widoczne mogą być strzępki szarej grzybni z czarnymi zarodnikami. Zapobieganie tej chorobie opiera się na przestrzeganiu zasad prawidłowego prowadzenia hodowli, a także odpowiednie dobieranie płodozmianu, zwalczanie chwastów z rodziny komosowatych oraz usuwanie resztek pozbiorczych. Zwalczanie chwościka buraka opiera się na stosowaniu oprysków fungicydami po przekroczeniu progów szkodliwości. W tym celu zazwyczaj wykorzystuje się substancje czynne z grupy triazoli i strobiluryn, jednak należy pamiętać o stosowaniu różnych oprysków, aby nie dopuścić do powstania oporności.

>>>Małe okrągłe plamki na liściach buraka. Jak rozpoznać chwościk buraka? - kliknij tutaj<<<

Jak rozpoznać rizomanię w uprawie buraka cukrowego? Objawy rizomanii w uprawie buraka. Jak zwalczyć rizomanię w uprawie buraka cukrowego?

Rizomania to wirusowa choroba buraków wywoływana przez wirusa nekrotycznej żółtaczki nerwów buraka, która w skali światowej jest odpowiedzialna za bardzo duże straty w produkcji buraków cukrowych, które mogą sięgać nawet 60% plonu. Dodatkowo, choroba ta bardzo szybko rozprzestrzenia się w obrębie plantacji i w krótkim czasie opanowuje nawet 90% uprawy. Wirus nekrotycznego żółknięcie nerwów przenosi się z pola na pole z drobinkami gleby, a także przy pomocy sprzętu, np. kombajnów buraczanych. Wraz z glebą, przenoszony jest pierwotniak Polymyxa betae, który jest wektorem wirusa rizomani, a także obligatoryjnym pasożytem buraków. Wirus zdolny jest do zimowania w formach przetrwalnikowych pierwotniaka, a następnie, na wiosnę, rozprzestrzenia się z pływkami pasożyta. Po wniknięciu do buraków, wirus zaczyna się namnażać i prowadzi do rozwoju objawów chorobowych. Początkowo notuje się osłabiony wzrost buraków, a także objawy niedożywienia i żółknięcie wiązek przewodzących liści oraz pomarszczenie blaszki. Objawy te, widoczne od końca lipca do końca wegetacji, są mało specyficzne i mogą być łatwo pomylone z innymi chorobami. Z kolei na korzeniu rozwija się, tak zwana, „broda korzeniowa”, która powstaje wskutek zamierania drobnych bocznych korzeni i masowego tworzenia nowych. Na przekrojonym korzeniu widoczne są zdrewniałe i ściemniałe wiązki przewodzące. Charakterystycznym objawem rizomani jest także to, że porażone nią buraki nie wytwarzają pędów nasiennych. Zwalczanie wirusa rizomanii jest praktycznie niemożliwe. Eliminacja patogenu z gleby jest praktycznie niemożliwa, ponieważ może on przetrwać w glebie nawet 10 lat. Jedyną skuteczną metodą walki z tą wirusową chorobą buraków jest uprawa odmian odpornych na rizomanię.

Jak rozpoznać rdzę buraka? Objawy rdzy buraka. Jak zwalczyć rdzę buraka?

Rdza buraka to choroba wywoływana przez grzyba Uromyces betae, kóry jest jednodomowym patogenem obligatoryjnym, oznacza to, że cały jego cykl rozwojowy zachodzi na jednym żywicielu – buraku. Rdza atakuje buraki gdy temperatura powietrza jest stosunkowo niska (10 – 20ºC), a wilgotność powietrza wysoka. Rozwojowi choroby sprzyja także zwilżanie liści podczas nawadniania, nadmierne nawożenie azotem oraz występowanie w roślinach uszkodzeń, spowodowanych przez żerowanie szkodników oraz opady deszczu i gradu. Po wniknięciu do roślin, grzyb rozwija się między komórkami miękiszu, powodując wystąpienie objawów chorobowych. Rdza buraka może atakować nawet siewki, prowadząc do ich obumarcia. W kolejnych stadiach rozwoju roślin, pierwsze objawy pojawiają się na dolnych liściach, zazwyczaj na przełomie lata i jesieni i przyjmują postać drobnych, nieregularnych, brunatno-pomarańczowych, poduszeczkowatych plam, które z czasem ciemnieją. Plamy te widoczne są na obu stronach liści i stanowią ogniska rozwijającej się grzybni. Wraz z rozwojem choroby dochodzi do żółknięcie, kędzierzawienia i usychania liści, a z ognisk grzybni uwalniane są zarodniki w postaci czerwonego pyłu. Starsze liście, po porażeniu, więdną i zamierają. Rdza buraka przed zimą wytwarza na liściach skupiska form przetrwalnikowych, które mają postać brunatnych poduszek. Objawy tego schorzenia są bardzo charakterystyczne, przez co trudno pomylić je z inna chorobą buraka. Skuteczne zapobieganie występowaniu rdzy buraka obejmuje prowadzenie odpowiedniej agrotechniki, zwalczanie szkodników, prawidłowe nawożenie azotem, a także stosowanie odmian odpornych na rdzę. Bardzo ważne jest także usuwanie z pól resztek pozostałych po zbiorach buraków, ponieważ stanowią one źródło infekcji w następnym sezonie. Z kolei zwalczanie rdzy polega na stosowaniu interwencyjnych oprysków fungicydami po zaobserwowaniu pierwszych objawów chorobowych.

Jak rozpoznać mączniaka prawdziwego buraka? Objawy mączniaka prawdziwego buraka. Jak zwalczyć mączniaka prawdziwego w uprawie buraka?

Mączniak prawdziwy to choroba atakujące wyłącznie liście buraków powodowana przez grzyby Erysiphe communis. Oprócz buraków, grzyb ten powoduje zachorowania na komosie. W odróznieniu od innych chorób grzybowych, rozwojowi mączniaka prawdziwego sprzyja wysoka temperatura (powyżej 20ºC) i niska wilgotność powietrza (30-40%). Rozwojowi tej choroby sprzyja także wcześniejsze zakażenie wirusem żółtaczki. Źródłem patogenu są pozostawione na zimę resztki roślinne, w których znajdują się formy przetrwalnikowe z zarodnikami grzyba, które wnikają do liści buraków i prowadzą do wystąpienia choroby. Mączniak buraków jest chorobą łatwą do rozpoznania, ponieważ daje charakterystyczne objawy, które rozwijają się od lata, do końca wegetacji. Zmiany początkowo obejmują starsze liście, a z czasem rozprzestrzeniają się na pozostałe części zielone roślin. Jednym z pierwszych objawów rozwoju mączniaka prawdziwego jest pojawienie się na liściach drobnych, białych lub białawych plam, które z czasem powiększają się i łączą ze sobą. Plamy te to grzybnia, która wytwarza zarodniki. Wraz z upływem czasu, nalot grzybni może pokryć większość blaszek liściowych, co sprawia wrażenie, jakby liście zostały oblane farbą. Na tym etapie zmiany mogą dotyczyć także ogonków liściowych. Silne porażenie mączniakiem prowadzi do żółknięcia, więdnięcia i usychania liści. Ochrona upraw buraka przed mączniakiem obejmuje dbanie o dobrą kondycję i odżywienie roślin, zwalczanie szkodników i chwastów, prowadzenie odpowiedniego płodozmianu oraz usuwanie resztek po zbiorach z pól. Zarówno profilaktycznie jak i doraźnie można także wykonywać opryski fungicydami. Mączniak prawdziwy wrażliwy jest na wiele fungicydów powszechnie stosowanych w uprawie buraka cukrowego.

>>> Na liściach buraka występują drobne, białe plamy. Jak rozpoznać mączniaka prawdziwego w buraku? - kliknij tutaj<<<

Jakie szkody mogą wywołać choroby grzybowe w uprawie buraka cukrowego?

Grzyby wywołują liczne choroby buraków cukrowych, z których część wykazuje duży wpływ na osiągane wyniki ekonomiczne. Bezsprzecznie, najważniejszą i najgroźniejszą chorobą jest chwościk, który przyczynia się do znacznych strat w uprawach buraków. Rodzaj i skala szkód powodowanych przez choroby grzybowe zależy nie tylko od zjadliwości i nasilenia choroby, ale także od tego, jakie części rośliny objęte są procesem chorobowym. Jeżeli choroba atakuje siewki (np. zgorzel siewek), prowadzi to do sytuacji, w której osłabione są wschody roślin – buraki kiełkują mniej intensywnie, a siewki są słabsze, rosną wolniej. W skrajnych wypadkach możliwa jest nawet utrata zasiewu. Straty powodowane na tym etapie powodują, że na polu rośnie mniej roślin, które rozwijają się słabiej, są bardziej podatne na choroby, a wszelkie zabiegi pielęgnacyjne i nawożenie nie przynoszą oczekiwanych efektów. W rezultacie otrzymywane plony są znacznie mniejsze i gorszej jakości. Z kolei choroby atakujące liście prowadzą zazwyczaj do ich obumarcia, co prowadzi do spadku metabolizmu. Uszkodzenia liści skutkują także zmniejszeniem powierzchni asymilacyjnej co wiąże się ze spadkiem fotosyntezy. Takie rośliny nie są w stanie zaspokoić swoich potrzeb energetycznych co prowadzi do obniżenia tempa wzrostu. Ponadto, spada również ilość i jakość substancji zapasowych magazynowanych w organach spichrzowych – zainfekowane buraki wykształcają mniejsze korzenie, które zawierają niewiele cukru. Niektóre chorobotwórcze grzyby wykazują wysoki tropizm (powinowactwo) do korzeni. Jeżeli grzyb atakuje korzeń buraka dochodzi do znacznego spadku ilości i jakości plonu. Zmianie ulega nie tylko wielkość i kształt korzenia, ale także struktura jego tkanek. Drewnienie wiązek przewodzących znacząco utrudnia transport i magazynowanie cukru. Ponadto, chorobotwórcze grzyby mogą atakować nie tylko buraki cukrowe, a także są w stanie przetrwać zimę w postaci form przetrwalnikowych. Te cechy sprawiają, że patogeny te mogą również stanowi niebezpieczeństwo dla upraw w przyszłym sezonie, nawet jeśli zachowany jest płodozmian. Z tej przyczyny konieczne jest zapobieganie i zwalczanie chorób grzybowych.

Jak uchronić plantację przed chorobami grzybowymi w buraku cukrowym? – Profilaktyka

Skuteczne zapobieganie chorobom grzybowym w uprawach buraka cukrowego opiera się przede wszystkim na dobrej agrotechnice. Prawidłowe uprawianie i nawożenie upraw, a także zachowanie higieny upraw i przestrzeganie zasad prowadzenia płodozmianu jest kluczowym elementem strategii zapobiegania chorobom grzybowym. Znamienita większość chorobotwórczych grzybów wnika do roślin przez uszkodzenia powstałe wskutek żerowania szkodników lub opadów. Dlatego jednym z najważniejszych elementów profilaktyki jest ograniczenie występowania uszkodzeń mechanicznych, co oznacza systematyczne zwalczanie szkodników w uprawach. Niemniej ważną częścią prewencji jest dbanie o prawidłowe odżywienie roślin. Oznacza to zaspokojenie ich potrzeb pokarmowych, dzięki czemu mechanizmy odpornościowe buraków są w pełni sprawne. Ponadto, nadmierne nawożenie, a także niedobory mineralne, mogą zwiększyć podatność roślin na choroby. Równie ważne jest usuwanie z pól resztek roślin po zbiorach i przeprowadzenie orki. Zabiegi te pozwalają ograniczyć ilość form przetrwalnikowych grzybów w środowisku. Kolejną grupą zabiegów profilaktycznych jest prowadzenie prawidłowego płodozmianu oraz wybór odmian charakteryzujących się podwyższoną odpornością na choroby grzybowe. Nie należy uprawiać buraków po sobie na tym samym polu. Magazynując korzenie w stertach należy także dopilnować, aby nie znajdowały się one w miejscach, w których planowana jest uprawa buraków. Wybór odmian charakteryzujących się podwyższoną odpornością na choroby pozwala także ograniczyć presję ze strony środowiska, a także wyeliminować kolejny punkt planu zapobiegawczego – opryski fungicydami. Fungicydy to środki grzybobójcze, które często mogą być stosowane interwencyjnie i zapobiegawczo. Wykonywanie oprysków tymi preparatami w sytuacji zwiększonej presji antygenowej pozwala znacznie ograniczyć ryzyko wystąpienia choroby grzybowej w uprawach.