Na co zwrócić uwagę zakładając żywopłot z tui?

Tuje, znane także jako żywotniki, to popularne rośliny na żywopłot. Rosną stosunkowo szybko, są gęste i przez cały rok cieszą oko zielenią. Do ich rosnącej popularności przyczynia się także fakt, iż nie są zbyt skomplikowane w uprawie, a także nie wymagają specjalistycznych zabiegów pielęgnacyjnych i częstego przycinania. Jednakże, zakładając żywopłot z tui należy pamiętać o kilku, opisanych poniżej, aspektach.

Jak założyć żywopłot z tui?

Żywopłoty z tui cieszą się dużą popularnością, między innymi dlatego, że charakteryzuje je szybki wzrost, który pozwala cieszyć się gęstym, zielonym płotem już w ciągu kilku lat. Jednak nie dzieje się to samoistnie, ponieważ o taki żywopłot należy odpowiednio dbać. Zakładając żywopłot z tui musimy wybrać odpowiednie stanowisko, ponieważ krzewy te preferują stanowiska nasłonecznione i ciepłe, bez przewiewów etc. Ważny jest także odczyn gleby. Żywotniki preferują glebę o lekko kwaśnym odczynie. Zatem, przez założeniem żywopłotu, należy zadbać o uregulowanie pH gleby.

Jednak zanim posadzimy tuje, należy także odpowiednio przygotować podłoże. Najpierw, teren, na którym planowane są nasadzenia, należy dokładnie oczyścić z chwastów, zwłaszcza trwałych, takich jak perz. Następnie, gleba w miejscu na planowane nasadzenie powinna zostać głęboko przekopana i spulchniona. Zabieg ten nie tylko rozbije duże grudy ziemi, napowietrzy ją, zwiększając jej przepuszczalność, ale także pomoże pozbyć się chwastów, znacząco redukując ich liczbę. Kolejnym krokiem jest zasilenie gleby. Możemy to zrobić mieszając spulchnioną ziemię z kompostem na kilka dni przed planowanym posadzeniem żywotników. W tym celu można także wykorzystać nawozy dedykowane tujom lub uniwersalne produkty wieloskładnikowe, zawierające azot, fosfor i potas. Jeżeli do założenia żywopłotu przystępujemy jesienią, wybierając nawóz do zasilenia podłoża, należy zadbać o to, by nie miał on w składzie azotu. Pierwiastek ten stymuluje rozwój masy zielonej, co nie sprzyja aklimatyzacji i przygotowywaniu się roślin na nadejście mrozów. Zakładając żywopłot, należy dokładnie zaplanować nasadzenia, w tym celu należy wybrać odpowiednią odmianę żywotnika – na rynku dostępnych jest wiele odmian tui, każda z nich wykazuje odmienne cechy. Dlatego należy określić wymagania, np.. dotyczące krzewienia się żywotników i pod tym kątem wybrać odpowiednią odmianę,

Następnym krokiem jest wykonanie pomiarów terenu do obsadzenia. Nie warto pomijać tego kroku, ponieważ pozwala on obliczyć ilość potrzebnych krzewów. Młode tuje sadzi się w określonych odstępach, co około 30-70cm. Odstęp ten zależy od odmiany i oczekiwanej gęstości żywopłotu. Zbyt gęsto posadzone tuje będą chorować, a posadzone zbyt rzadko nie stworzą żywopłotu.

Jak sadzić tuje? Jak zasadzić tuje, aby zrobić z nich żywopłot?

Aby wyhodować bujne tuje, konieczne jest prawidłowe ich posadzenie. Planując nasadzenia tui, należy pamiętać, że ich sezon wzrostu trwa od wiosny do jesieni, ponieważ w tym czasie posadzone do gruntu krzewy mają szansę się przyjąć.

Większość żywotników sprzedawana jest na dwa sposoby:

- w doniczkach,

- z korzeniami nieosłoniętymi lub osłoniętymi matą.

W zależności o tego, jaki krzew kupujemy, należy zasadzić go w odpowiednim czasie.

Jeżeli kupujemy krzewy, których bryła korzeniowa znajduje się w donicy z ziemią, do sadzenia możemy przystąpić w dowolnym momencie okresu wzrostu. Z kolei tuje, które zostały wykopane ze szkółki, bez osłoniętych doniczką korzeni, najlepiej sadzić do gruntu, zanim pojawią się na nich nowe pąki. Takim terminem jest wczesna wiosna (okres od połowy kwietnia do połowy maja) lub koniec okresu intensywnego wzrostu, czyli jesień (wrzesień – październik). Oba typy roślin należy posadzić najpóźniej do października, aby rośliny zdążyły się ukorzenić przed zimą. Sadzenie żywopłotu z żywotników jest czynnością stosunkowo łatwą. Należy przy tym pamiętać o kilku ważnych zasadach.

1. Tuje sadzimy w odstępach. Wielkość przerw między krzewami wynosi od 30 do 70 i zależy od wybranej odmiany i jej charakteru. Mniejsze odstępy zarezerwowane są dla roślin, które rosną wysoko, większe zaś dla tych rozłożystych.

2. Sadzonki należy umieścić w dziurach odpowiedniej wielkości. W podłożu wykupujemy dziury o głębokości około 2 szpadki i szerokości dwukrotnie większej niż średnica korzeni. Do połowy wypełnia się je żyzną ziemią.

3. Tuje umieszcza się w przygotowanych otworach tak, aby stały pionowo, a bryła korzeniowa powinna znajdować się na takiej samej głębokości, na jakiej była umieszczona w ziemi. Następnie zasypuje i udeptuje się korzenie tak, aby dookoła pnia uformować zagłębienie.

4. Kolejnym krokiem jest podlanie rośliny i wysypanie na wierzch warstwy torfu lub kory, które dodatkowo zakwaszą ziemie, a także będę pełniły rolę ściółki. Innym sposobem sadzenia żywopłotu z tui jest sadzenie „na mokro”. Metoda ta polega na umieszczeniu krzewów w błocie. Po ustawieniu rośliny w otworze, do środka należy wlać dużą ilość wody i zasypać po wsiąknięciu. Następnie roślinę ponownie się podlewa i ubija.

>>>SPRAWDŹ, CZYM PRYSKAĆ TUJE NA CHOROBY GRZYBOWE - KLIKNIJ TUTAJ<<<

Jakie tuje na żywopłot? Rodzaje żywopłotu z tui

Żywopłoty z tui to jedne z najczęściej sadzonych roślin w ogrodach. Rośliny te to zazwyczaj różne odmiany jednego gatunku – żywotnika zachodniego. Charakteryzuje się on niewielkimi wymaganiami i szybkim wzrostem. Poniżej krótko scharakteryzowane są najczęściej wybierane na żywopłot odmiany żywotnika.

1. Aurescens – ta najpopularniejsza odmiana posiada charakterystyczne, żółto wybarwione łuski. Odmiana ta jest stosunkowo duża, ponieważ dorasta aż do 10m, ale doskonale znosi cięcie. Ponadto, zachowuje zwarty i kolumnowy pokrój. Najlepiej rośnie na glebach średnich, acz wilgotnych, a na stanowiskach słonecznych wybarwia się na piękny, żółtozłoty kolor. Niekorzystne warunki nie tylko osłabiają jej wzrost, ale także powodują ogołacanie się od dołu.

2. Brabant – odmiana ta wyróżnia się tym, że nie wybarwia się na żółto, posiada za to jasnozielone łuski. Pokrój gęsty, stożkowaty, rośnie bardzo szybko i dorasta do kilku nastu metrów. Aby zachować zwarty pokrój, wymagane jest systematyczne cięcie. Na zimę łuski brązowieją i nie jest to związane z rozwojem choroby.

3. Sunkist – to kolejna, wybarwiająca się na żółto odmiana, która brązowieje późnym latem. Pokrój tych żywotników jest szeroko stożkowy. Tuje te dorastają do 5 m wysokości, osiągając przy tym 1-2m szerokości.

4. Fastigata (Columnata) – ta klasyczna odmiana ma łuski barwy zielonej i kolumnowy pokrój. Rośnie wąsko i wysoko – może osiągać nawet 10m. Z tej przyczyny jest doskonałym wyborem na wysokie żywopłoty, które sadzi się z zachowaniem mniejszych odstępów między krzewami.

5. Holmstrup – to z kolei stożkowa odmiana, która charakteryzuje się stosunkowo powolnym wzrostem i wyjątkowo gęsto wyrastającymi gałązkami, przez co jest świetnym wyborem do żywopłotów nieformowanych. Odmiana ta charakteryzuje się również wyjątkowo wysoką odpornością na mróz.

6. Smaragd – znana także jako „tuja Szmaragd”. Obecnie najpopularniejsza odmiana żywotnika. Łuski barwy soczystej, zielono-szmaragdowej. Krzewy dorastają do 4-6m, utrzymując regularny, stożkowaty i zwarty pokrój. Odmiana ta charakteryzuje się tym, że nie brązowieje nawet przy bardzo dużych mrozach.

Jak pielęgnować żywopłot z tui?

Tuje nie mają wysokich wymagań dotyczących pielęgnacji, jednak do prawidłowego i bujnego wzrostu, żywotniki wymagają odpowiedniej pielęgnacji. Zabiegi te ograniczają się do standardowych działań, takich jak podlewanie oraz zasilanie nawozem. Zabiegi te powinny być szczególnie planowane i starannie przeprowadzane zwłaszcza na roślinach młodych, w pierwszym roku po zasadzeniu.

1. Podlewanie.

Wbrew pozorom, tuje należy podlewać. Młode rośliny, w pierwszym roku po posadzeniu, należy podlewać nawet co 2-3 dni. W okresie wzrostu, starszym okazom, zaleca się cotygodniowe, obfite podlewanie żywopłotu. Tuje należy podlewać tak intensywnie, aby ziemia na głębokości 30cm wciąż była wilgotna. Jednocześnie, na powierzchni ziemi nie powinno być kałuż ani błota. Należy pamiętać, żeby podczas podlewania unikać moczenia pędów, ponieważ rośliny tego nie lubią, a także może to spowodować powstanie poparzeń na roślinach. W okresie letnim, żywopłot najlepiej podlewać rano lub wieczorem, pozwala to nie tylko oszczędzić wodę, ale także ochronić rośliny przed niekorzystnym wpływem intensywnego słońca. Nawadnianie tui nie powinno ograniczać się tylko do lata, rośliny te bowiem potrzebują wody także zimą. Tuje należą do roślin zimozielonych, oznacza to, że zimą woda również paruje z pędów. Dlatego ważne jest także obfite podlanie krzewów przed zimą, a także podczas odwilży, kiedy rozmarza podłoże. Takie działanie pozwala ograniczyć ryzyko uschnięcia roślin, które zimą nie mogą pobierać z gleby wody.

2. Nawożenie.

Zaleca się, aby tuje nawozić dwa lub trzy razy w roku. W tym celu używa się nawozów wieloskładnikowych, jednakże należy unikać produktów, które mogą podnieść pH gleby. Pierwszy zabieg w okresie wegetacji wykonuje się wiosną, najczęściej na przełomie marca i kwietnia. Wykorzystuje się tu albo gotowe mieszanki, dedykowane iglakom, albo powszechnie dostępne nawozy wieloskładnikowe. Należy przy tym zwrócić uwagę, aby stosowany produkt charakteryzował się zwiększoną zawartością azotu i magnezu, które stymulują wzrost. Kolejne nawożenie należy zaplanować na wczesne lato (najlepiej czerwiec). Można zastosować do tego zabiegu ten sam produkt, co wiosną. Należy ściśle przestrzegać terminu czerwcowego nawożenia, ponieważ pędy, które wyrosną po tym zabiegu, muszą zdrewnieć przed zimą. Ostatnie nawożenie w sezonie wegetacyjnym przypada na jesień – wrzesień i październik. W tym terminie należy wybrać nawóz ubogi w azot i bogaty w potas i fosfor. Taka mieszanka minerałów pozwoli tujom jak najlepiej przygotować się do zimy.

>>>SPRAWDŹ, JAK PIELĘGNOWAĆ TUJE W OGRODZIE - KLIKNIJ TUTAJ<<<

Jak przycinać żywopłot z tui?

Z zasady rośliny iglaste nie wymagają przycinania. Jednak w wypadku tui jest inaczej, zwłaszcza jeśli chcemy uzyskać określony kształt krzewu. Regularne przycinanie żywotników pozwala także na uzyskanie pożądanego pokroju, a także wpływa na zagęszczanie krzewu. Z tego powodu, okresowe przycinanie tui jest zabiegiem, który warto przeprowadzać cyklicznie, nawet kilka razy w sezonie wegetacyjnym. Od przycinania żywopłotu należy się powstrzymać w pierwszy sezonie wegetacyjnym, zabiegi te można rozpocząć gdy rośliny są prawidłowo ukorzenione, po zakończeniu pierwszego sezonu, kiedy osiągną co najmniej 1,5 m.

Pierwsze przycinanie tui w sezonie wegetacyjnym należy wykonać po zimie i stanowi jeden z najważniejszych zabiegów pielęgnacyjnych. Przeprowadza się je w marcu lub kwietniu, kiedy nie ma już mrozów, a nocne przymrozki zdarzają się rzadko. W tym czasie okres wegetacji dopiero się rozpoczyna. Na przycinanie najlepiej wybrać ciepły i suchy dzień. Przycinanie tui w dni mokre może sprzyjać rozwojowi chorób powodowanych przez grzyby. Pierwsze cięcie polega na usunięciu martwych i suchych gałęzi. Pozwala to na zagęszczenie się krzewów, a także chroni żywopłot przed chorobami oraz zapobiega powstawaniu prześwitów i przerzedzeń.

Wiosenne przycinanie tui jest zabiegiem, który należy przeprowadzać zarówno na żywopłotach naturalnych, jak i tych formowanych.

W wypadku żywopłotów formowanych, jednokrotne, wiosenne, przycięcie w trakcie sezonu nie jest wystarczającym zabiegiem. By utrzymać taki żywopłot w dobrej kondycji, należy go przyciąć jeszcze dwa razy w ciągu jednego sezonu.

Pierwsze dodatkowe przycinanie powinno przypadać na początek czerwca. Jest to czas, gdy młode, tegoroczne pędy osiągnęły już długość kilkunastu centymetrów. Drugie przycinanie w sezonie powinno obejmować skrócenie młodych pędów o połowę długości, co pozwala utrzymać pożądany kształt krzewów.

Drugie dodatkowe cięcie (czyli trzecie w sezonie) przypada na koniec lipca. Najpóźniej można je wykonać w połowie sierpnia. Terminu tego nie należy przekraczać, ponieważ rany na przyciętych pędach mogą nie zdążyć zabliźnić się przed nadejściem zimy. Zabieg ten polega na niewielkim skróceniu pędów, ścina się bowiem tylko około 1 cm.

Jak formować żywopłot z tui?

Jeżeli chcemy osiągnąć określony kształt krzewów w żywopłocie, regularne przycinanie żywotników pozwoli nam to osiągnąć. Stosując ten zabieg, możliwe jest pozbycie się odrastających gałęzi i utrzymanie żywopłotu w pożądanym kształcie.

Formowanie żywopłotu z tui można rozpocząć dopiero gdy rośliny w pełni się ukorzenią. Z tej przyczyny nie należy przycinać żywotników w pierwszym sezonie wegetacyjnym po posadzeniu. Dopiero po tym czasie następuje pełne ukorzenienie. Regularne przycinanie tui w formowanych żywopłotach to bardzo ważny zabieg, który należy wykonywać trzy razy w roku i którego nie wolno pomijać. Zaprzestanie regularnego przycinania formowanego żywopłotu z tui sprawi, że zacznie się on przerzedzać tam, gdzie nie dociera światło. Przywrócenie takiego żywopłotu do dobrego stanu trwa bardzo długo i wymaga nakładu czasu i pracy, dlatego tak ważne jest, aby nie pomijać żadnego cięcia. W przypadku formowania tui rosnących w żywopłocie należy podjąć decyzję o formie strzyżenia, gdyż ich kształt będzie determinował sposób strzyżenia. Zazwyczaj żywopłoty z tui formuje się w prostokąt lub trapez. Trapez jest kształtem, który zapewnia roślinom więcej światła, dzięki czemu lepiej rosną. Formowanie żywopłotu polega na na obcinaniu części zielonych, co pobudza rośliny do wzrostu, Cięcie dalszych części to cięcie zbyt głębokie, które odsłania niezielone części roślin, co sprawia, że żywopłot wygląda jak uschnięty. Ponadto, mocne cięcie pozbawia krzewów zielonych części, co zaburza proces odżywiania i może doprowadzić do obumarcia rośliny. Pierwsze cięcie ma za zadanie nadanie ogólnej formy żywopłotowi, kolejne zabiegi powinny utrwalać i poprawiać raz nadany kształt.

Prawidłowe przycinanie żywopłotów formowanych rozpoczynamy w drugim roku od posadzenia. Do właściwego formowania przystępujemy, gdy pojawią się tegoroczne przyrosty, co ma miejsce zazwyczaj około czerwca, kiedy zakończony jest wiosenny przyrost, a żywopłot wymaga równania. Świeże pędy należy skracać o połowę, jednocześnie nadając krzewom pożądany kształt. Formując żywopłot z tui, należy pamiętać, że powinien on być szerszy u podstawy i zwężać się ku górze. Taki kształt umożliwia swobodny dopływ światła zarówno do górnych, jak i dolnych partii rośliny.

Taka forma zapobiega również gromadzeniu się zimą śniegu na górnej części żywopłotu, co może doprowadzić do połamania krzewów.

Chcąc równo przyciąć tuje, najlepiej wyznaczyć poziome linie cięcia. W tym celu warto rozciągnąć wzdłuż żywopłotu sznurki, które umożliwią równe przycinanie krzewów na całej długości. Strzyżenie żywopłotu należy rozpocząć od przycinanie wierzchołków roślin tak, aby powierzchnia żywopłotu była równa i płaska.

Raz uformowany żywopłot należy przycinać regularnie, w wypadku młodych krzewów zabieg ten wykonuje się trzy razy w sezonie. Z biegiem lat intensywność wzrostu tui spada tak, że w wypadku starych żywopłotów może być wystarczające jednokrotnie, wiosenne strzyżenie połączone z usuwaniem martwych pędów.