Jak położyć agrowłókninę pod iglaki?

Tujowe żywopłoty i szpalery stały się popularnymi elementami otoczenia naszych domów. Zimozielone tuje zasłaniają przed wścibskimi spojrzeniami i dają się łatwo formować. Niestety, ziemia pod nimi nie wygląda równie estetycznie. Agrowłóknina to najlepszy sposób, żeby zadbać o podłoże wokół iglaków, zapobiec rozwojowi chwastów i wyeksponować szmaragdowe tuje na tle brunatnej kory. Położenie agrowłókniny nie jest trudne, ale jak to zrobić poprawnie?

Agrowłókninę najlepiej położyć przed posadzeniem iglaków, ale można ją również rozłożyć wokół wcześniej posadzonych roślin. Trzeba to tylko zrobić w nieco inny sposób. Ważny jest wybór odpowiedniej agrowłókniny, właściwe przygotowanie podłoża oraz przytwierdzenie agrowłókniny do podłoża. Końcowym etapem jest przykrycie agrowłókniny warstwą kory, która będzie dekoracyjnym tłem dla iglaków.

Agrowłóknina – co to jest?

Agrowłóknina to rodzaj włókna polipropylenowego, które znalazło szerokie zastosowanie w rolnictwie. Poszczególne rodzaje mają odmienne zastosowanie. Różnią się grubością (gramaturą), wytrzymałością i kolorami. Rozróżnia się:

• agrowłókniny zimowe, okrywowe, którymi okrywa się, jak chochołem na zimę, wrażliwe na przemarzanie krzewy ozdobne i winorośl;
• agrowłókniny wiosenne, osłaniające, którymi przykrywa się wschodzące rośliny, żeby ochronić je przed przymrozkami i zapewnić odpowiednią temperaturę i wilgotność gleby;
• geomaty służące do stabilizacji gruntu na nachylonych powierzchniach i oddzielania różnych warstw podłoża;
• agrotkaniny o dużej wytrzymałości wykorzystywane do wyścielania szkółek, tuneli foliowych i ścieżek, umacniania skarp i nasypów, zakładania ogrodów i ściółkowania żywopłotów;
• agrowłókniny ściółkujące, zapobiegające rozwojowi chwastów, które stosuje się pod uprawy truskawek, borówek, pomidorów, warzyw, rośliny ozdobne i żywopłoty oraz jako podkład pod korę, kamień lub grys.

Jak położyć agrowłókninę pod rosnące już iglaki?

Układanie agrowłókniny nie jest skomplikowane, ale trzeba przestrzegać pewnych zasad, żeby po kilku miesiącach nie okazało się, że agrowłóknina pod tujami wygląda brzydko i trzeba wszystko robić od nowa. Przystępując do sadzenia iglaków na przygotowanym w tym celu stanowisku mamy ułatwione zadania. Nieco trudniejsze jest położenie agrowłókniny pod iglakami, które zostały posadzone wcześniej. Powinno ono przebiegać w następujący sposób:

1. Przygotowanie podłoża pod agrowłókninę. Zanim przystąpimy do rozkładania agrowłókniny, trzeba przygotować grunt. Ziemia powinna być spulchniona, zwilżona, odchwaszczona, pozbawiona darni, dużych kamieni, wystających korzeni i zdrewniałych łodyg oraz wyrównana. Wszystkie twarde i ostre elementy podłoża mogłyby uszkodzić jej powierzchnię i w miejscach uszkodzeń straciłaby ona swoje walory. W razie potrzeby glebę można zasilić granulowanym nawozem do iglaków. Po wyłożeniu agrowłókniny będzie możliwe stosowanie jedynie nawozów płynnych.
2. Rozłożenie agrowłókniny i wykonanie nacięć. Pas agrowłókniny należy rozłożyć równolegle do linii żywopłotu i dosunąć do pni iglaków. W miejscu zetknięcia pni iglaków z agrowłókniną trzeba zrobić nacięcia sięgające do połowy szerokości pasa agrowłókniny. Nacięcia muszą być prostopadłe do krawędzi agrowłókniny. Ponieważ pnie mają określoną grubość, warto zrobić niewielkie nacięcie „na krzyż” w miejscu, w którym pień iglaka będzie wystawał ponad powierzchnię agrowłókniny. Wielkość tych nacięć zależy od średnicy pni rosnących iglaków.
3. Wsunięcie agrowłókniny pod iglaki. Po wykonaniu nacięć wystarczy wsunąć agrowłókninę tak, aby pnie iglaków trafiły dokładnie w przygotowane wycięcia. Najlepiej robić to powoli i równomiernie, żeby pas agrowłókniny stale był ułożony równolegle do linii iglaków. Zapobiega to powstawaniu fałdów i nierówności. Po wsunięciu agrowłókniny pod iglaki należy jej powierzchnię wyrównać i wygładzić.
4. Przymocowanie włókniny do gruntu. Nawet najgrubsza agrowłóknina jest podatna na porywy wiatru. Żeby wiatr jej nie podwiewał i nie zrzucał ułożonej na niej kory, agrowłókninę należy przymocować do podłoża specjalnie do tego celu przeznaczonymi szpilkami, agrafkami lub kotwami. Sklepy zajmujące się sprzedażą agrowłókniny dysponują takie akcesoria w kolorach odpowiadających kolorowi agrowłókniny. Obowiązuje zasada, że im lżejsza gleba, tym głębszego i mocniejszego mocowania potrzebuje. Agrowłókninę najpierw w narożnikach, potem wzdłuż wykonanych w niej nacięć i wzdłuż zewnętrznych krawędzi. Warto też wykonać dodatkowe mocowania pośrodku mniej więcej w równych odstępach.
5. Wyłożenie kory lub żwirków na agrowłókninę. Ten element zależy od indywidualnych upodobań. Rozsypana na agrowłókninie warstwa kory daje bardziej naturalny efekt, ale równie dobrze, zamiast kory można pod iglakami rozsypać warstwę kamyczków lub żwirku. Ważne, żeby ta warstwa nadmiernie nie ugniatała ziemi i nie szkodziła systemom korzeniowym iglaków. W zbyt ubitej ziemi korzenie nie mają możliwości pobierania gazów i roztworów wodnych i stopniowo zamierają. Ściółkę z kory, grys lub kamyczki należy równomiernie rozprowadzić na całej powierzchni, żeby nie pojawiły się pod iglakami nieestetyczne łyse place.

Jak położyć agrowłókninę pod iglaki, które będziemy sadzić?

Mniej kłopotliwe i mniej czasochłonne jest położenie agrowłókniny na pustym miejscu przygotowanym do posadzenia iglaków. O co musimy zadbać i jak należy wykonać to zadanie?

1. Wybór odpowiedniego stanowiska. Przed posadzeniem iglaków trzeba znaleźć dla nich najlepsze miejsce. Często sadzimy iglaki jako wiecznie zielony żywopłot. Nie zawsze takie postępowanie jest korzystne dla roślin. Iglaki nie lubią nadmiernie wilgotnej ani zbyt suchej gleby. Niektóre iglaki (zwłaszcza tuje i cypryśniki), pochodzące z łagodniejszego klimatu, są wrażliwe na chłody i często w zimie przemarzają i brązowieją. Lepiej nie wystawiać ich na działanie mroźnych północnych i wschodnich wiatrów.
2. Przygotowanie podłoża. Cały pas terenu przeznaczony pod iglaki powinien być oczyszczony i odchwaszczony. Zaczynając wszystko od początku, nie musimy się obawiać uszkodzenia już rosnących iglaków. Do odchwaszczenia można zastosować herbicydy totalne o działaniu systemicznym i odpowiednio krótkim okresie karencji. Duże kamienie, gałęzie, korzenie, gwoździe i inne twarde lub ostre przedmioty trzeba usunąć z gleby, żeby nie spowodowały przetarcia lub rozdarcia agrowłókniny. Po tych zabiegach glebę należy dokładnie wyrównać. Większość iglaków preferuje gleby lekko kwaśne i dlatego, zanim je posadzimy, trzeba sprawdzić i w razie potrzeby poprawić odczyn pH.
3. Rozłożenie pasa agrowłókniny. Agrowłókniny nie musimy przesuwać, żeby dokładnie dopasować ją do już rosnących iglaków. Wystarczy zakupioną rolkę agrowłókniny równo rozwinąć na docelowym miejscu, a jej powierzchnię wyrównać i wygładzić.
4. Wyznaczenie miejsc posadzenia iglaków. Tujowy żywopłot sadzimy wzdłuż linii prostej, w równych odstępach uzależnionych od gatunku i odmiany iglaka. Częstym błędem jest zbyt gęste sadzenie małych roślin zakupionych w centrum ogrodniczym i zapominanie o tym, że one mogą bardzo urosnąć. W razie wątpliwości można podczas zakupu spytać, jakie optymalne odstępy pomiędzy tujami danej odmiany powinny być zachowane w żywopłocie. W takich odstępach należy pośrodku pasa agrowłókniny wykonać ostrym nożem nacięcia w kształcie litery X. Po ich rozchyleniu łatwo będzie posadzić małe tuje, nie naruszając powierzchni agrowłókniny.
5. Przymocowanie agrowłókniny do podłoża. Do mocowania agrowłókniny służą odpowiednie kotwy, szpilki i agrafki. Gęstość punktów mocowania zależy od terenu, w którym sadzimy iglaki. W terenie otwartym i w miejscach narażonych na porywy wiatru gęstość mocowań musi być większa niż w miejscach osłoniętych i zacisznych. Każdy odstający od podłoża fragment agrowłókniny to okazja do rozwoju chwastów.
6. Posadzenie iglaków. Zakupione iglaki wystarczy wyjąć z doniczek i wraz z bryłą korzeniową umieścić w zagłębieniach zrobionych w miejscach nacięć. Podczas sadzenia trzeba unikać ugniatania stopami, kolanami lub rękami powierzchni agrowłókniny. Jeśli sadzenie iglaków wymaga klękania najlepiej podłożyć pod kolana kawałek płyty pilśniowej lub inną sztywna i płaską powierzchnię, na której równomiernie rozłoży się ciężar ciała.
7. Przykrycie agrowłókniny. Końcową czynnością jest ściółkowanie, czyli równomierne rozłożenie na całej powierzchni agrowłókniny specjalnie spreparowanej kory. Alternatywą dla ściółkowania może być przykrycie agrowłókniny cienką warstwą ozdobnego żwiru lub drobnych kamieni, które dodatkowo wzmocnią przyleganie agrowłókniny do podłoża i zacienią je, uniemożliwiając rozwój chwastów pod spodem.

Dlaczego warto położyć agrowłókninę pod iglaki? Czy warto położyć agrowłókninę pod tuje?

Jednym z zabiegów wspomagających rozwój krzewów ozdobnych i iglaków jest ściółkowanie. Ściółka ogranicza rozwój chwastów, zapobiega nadmiernemu przesuszeniu bryły korzeniowej, chroni podłoże przed wypłukiwaniem przez ulewne deszcze i ogranicza dostęp niektórych szkodników. Agrowłókninę przede wszystkim wykorzystuje się do przeciwdziałania zachwaszczeniu, dzięki czemu nie ma potrzeby zwalczania chwastów przy pomocy środków ochrony roślin. Włókno polipropylenowe skutecznie ogranicza dostęp promieni słonecznych do przykrytej powierzchni i hamuje procesy fotosyntezy wschodzących pod nią roślin. Gleba osłonięta agrowłókniną sprawniej utrzymuje korzystne warunki wilgotnościowe i termiczne, co sprzyja rozwojowi korzeni roślin. To dlatego tak ważne jest dokładne odchwaszczenie powierzchni przed przykryciem jej tkaniną polipropylenową. Poza czysto praktyczną funkcją agrowłóknina jest wykorzystywana do wyeksponowania rosnących na niej iglaków i innych krzewów ozdobnych. Agrowłóknina jest podłożem, na którym można rozsypać igliwie, słomę, korę sosnową, żwir naturalny lub kamień syntetyczny. Na takim tle iglaki efektowniej się prezentują. Agrowłóknina, dzięki nadrukowanej na jej powierzchni siatce, może ułatwiać równe sadzenie krzewów ozdobnych i szpalerów tuj w żywopłocie. Z pewnością położenie agrowłókniny pod tuje daje dużo korzyści, pod warunkiem, że zrobi się to dobrze.

Jaka agrowłóknina pod iglaki? Jaką agrowłókninę wybrać?

Wybierając agrowłókninę pod iglaki trzeba zwrócić uwagę na kilka parametrów.

• Rodzaj agrowłókniny. Spośród wymienionych wcześniej rodzajów agrowłókniny do zastosowania pod iglaki nadaje się agrotkanina (zwana też matą ściółkującą) oraz agrowłóknina ściółkująca. Agrotkanina to materiał o dużej grubości i wytrzymałości, który można wykorzystać do sadzenia iglaków na skarpach, pagórkach, ogródkach skalnych i innych terenach nachylonych. Agrowłóknina ściółkująca jest cieńszym, ale wystarczająco mocnym materiałem stosowanym na płaskich powierzchniach. Może być doskonałym podkładem pod korę lub kamienny grys.
• Gramatura. Najczęściej stosowane agrowłókniny ściółkujące mają gramaturę 50 g/m². Cięższa agrowłóknina mogłaby za bardzo naciskać na podłoże i sprawiać, że gleba byłaby bardziej zbita. Agrotkaniny o większej gramaturze (100 g/m²) stosuje się do stabilizacji gruntu i sadzenia iglaków na nachylonych powierzchniach. Agrotkanina zmniejsza ruch wody w zwietrzelinie i spowalnia zjawisko spełzywania gruntu.
• Wymiary. Producenci agrowłókniny stosują znormalizowane szerokości agrowłóknin. Do posadzenia żywopłotu tujowego w zupełności wystarczy agrowłóknina o szerokości około 0,8-1,0 m. Powierzchnia okrywanego agrowłókniną terenu nie jest idealnie płaska, dlatego do rzeczywistej powierzchni zajmowanej przez iglaki trzeba konieczne doliczyć pewien margines z każdej strony.
• Wytrzymałość. Podstawowym czynnikiem powodującym degradację polipropylenu jest promieniowanie ultrafioletowe słońca (UV). Tam, gdzie powierzchnia agrowłókniny byłaby narażona na większe nasłonecznienie (np. na powierzchniach nachylonych w kierunku południowym) zalecane są agrowłókniny o zwiększonej odporności na UV, która zapewnia dłuższy okres eksploatacji.
• Kolor. Kolor agrowłókniny pod iglaki niczego nie oznacza, nie ma też żadnego wpływu na rozwój roślin. To wyłącznie kwestia gustu. Agrowłóknina brązowa jest doskonałym podłożem pod korę, a zielona doskonale się sprawdza tam, gdzie tuje rosną w otoczeniu rozległych trawników. Kolor czarny mają uniwersalne agrowłókniny ściółkujące stosowane w uprawie owoców jagodowych i warzyw. W handlu można też spotkać agrowłókniny dwustronne, w których np. jedna strona jest czarna, a druga brązowa.

Jak dobrze położyć agrowłókninę?

Właściwy sposób rozkładania agrowłókniny i nacinania jej w miejscach sadzenia iglaków może nie dać zadowalających efektów, jeśli zapomnimy o kilku ważnych szczegółach.

Odchwaszczenie gleby pod agrowłokninę. Już wcześniej podkreślona została konieczność usunięcia wszystkich chwastów. Chociaż sama agrowłóknina niemal doskonale pozbawia chwasty dostępu do światła słonecznego, to jednak pod nią panują doskonałe warunki dla rozwoju korzeni i rozrostu kłączy. 

Odpowiednie przygotowanie gruntu. Położona na nierównej powierzchni agrowłóknina nie wygląda estetycznie, a ponadto jest bardziej podatna na zerwanie przez wiatr. Tkanina polipropylenowa ma dużą wytrzymałość na rozrywanie i rozciąganie, ale nieustanne tarcie o pozostawione w glebie większe kamienie, stwardniałe łodygi i korzenie czy fragmenty desek mogą doprowadzić do przebicia lub przetarcia agrowłókniny.

Mocowanie agrowłókniny. Nawet najcięższą agrowłókninę może zerwać wiatr. System mocowania zależy od rodzaju gleby i charakteru okolicy. W miejscach osłoniętych wiatr stanowi mniejsze zagrożenie. Z gleb luźnych łatwiej wyrwać szpilki i kotwy, dlatego tam mocowanie musi być mocniejsze i głębsze.

Pokrycie agrowłókniny. Kora i kamyczki rozsypywane na powierzchni agrowłókniny również mogą być przyczyną jej mechanicznego uszkodzenia. Jeśli wybieramy korę, to odpowiednio spreparowaną, pozbawioną kawałków gałęzi, a wybierając kamienie lepiej rozsypać drobne otoczaki niż ostrokrawędzisty grys. Otwory i przetarcia w jednolitej powierzchni agrowłókniny natychmiast wykorzystają chwasty.