Z czym nie mieszać nawozów wapniowych?

Właściwie stosowane nawozy wapniowe korzystnie wpływają na odczyn i strukturę gleby. Nie można jednak zapominać, że łączne użycie nawozów wapniowych i innych nawozów mineralnych może obniżyć skuteczność nawożenia, zmienić konsystencję mieszanki, a nawet zainicjować niepożądane reakcje chemiczne między poszczególnymi składnikami. Następstwem może być uszkodzenie roślin oraz znaczne straty w ilości i jakości plonów.

Nawozy wapniowe są niezbędne do poprawy i utrzymania odpowiedniego odczynu gleb oraz uzupełnienia niedoborów wapnia. Możliwość mieszania nawozów wapniowych z innymi nawozami mineralnymi jest bardzo ograniczona. Wapno nawozowe rozkłada amonowe związki azotu, uwalniając z nich toksyczny dla młodych roślin amoniak. Wzrost pH gleby spowodowany wapnowaniem powoduje przejście fosforu do postaci nierozpuszczalnej w wodzie.

Z czym nie mieszać saletry wapniowej?

Saletra wapniowa to uniwersalny nawóz alkaliczny zawierający łatwo przyswajalną postać wapnia i azotu, stosowany przedsiewnie i pogłównie w celu uzupełnienia niedoborów tych składników w okresie intensywnego wzrostu roślin. Saletra wapniowa może być sprzedawana w formie granulatu lub koncentratu do sporządzenia roztworu wodnego (do oprysków dolistnych lub fertygacji).

Saletra wapniowa poprawia strukturę gleby, korzystnie działa na rozwój systemu korzeniowego roślin, wzmacnia elastyczność komórek i chroni je przed uszkodzeniami. Saletra wapniowa jest chętnie stosowana w uprawach warzyw, owoców i kwiatów.

Saletry wapniowej nie mieszamy z nawozami, w których zawarte są związki siarki (np. siarczan magnezu, siarczan potasu, siarczan amonu) i fosforany (fosforan magnezu, fosforan amonu, fosforan potasu, superfosfat).

W wyniku mieszania roztworów siarczanów z nawozami zawierającymi związki wapnia może powstawać gipsowy osad. Do równoczesnych oprysków saletrą wapniową i tymi substancjami trzeba wykorzystać opryskiwacz z dwoma zbiornikami na ciecz roboczą.

W jednym rozpuszczamy saletrę wapniową, a w drugim nawozy zawierające siarkę lub fosforany. Saletry wapniowej nie można mieszać z nawozami wieloskładnikowymi (Polifoska), można natomiast mieszać ją z saletrą azotową, saletrą potasową i saletrą magnezową.

Jakich nawozów nie można mieszać z wapnem?

Do uregulowania odczynu gleby stosuje się przeważnie wapno tlenkowe lub wapno węglanowe. Wapno tlenkowe (wapno palone) CaO jest wapnem o intensywnym działaniu. Pod wpływem wilgoci glebowej szybko tworzy żrący wodorotlenek wapnia (towarzyszy temu wydzielanie dużych ilości ciepła) oraz wypiera jony wodoru i glinu z glebowego kompleksu sorpcyjnego gleby. Wysoka reaktywność wapna tlenkowego może zaburzyć procesy mikrobiologiczne w glebie i doprowadzić do zniszczenia organicznych zasobów próchnicy. Wapno węglanowe (mączka wapienna, kreda nawozowa) CaCO3 pod wpływem wody zawierającej dwutlenek węgla przekształca się w wodorowęglan wapnia, który następnie ulega dysocjacji na jon wapnia (który wypiera z kompleksu sorpcyjnego jony wodoru) i nietrwały jon wodorowęglanowy, który przekształca się w wodę i dwutlenek węgla. Procesy te zachodzą w glebie powoli i nie stwarzają ryzyka poparzenia roślin i zniszczenia próchnicy. Mieszanie nawozów z wapnem jest niewskazane. Dotyczy to w szczególności wapna tlenkowego, które ostro reaguje z innymi nawozami, oprócz mączki fosforytowej. Z wapnem węglanowym można mieszać również mocznik, sole potasowe i kainit magnezowy, a bezpośrednio przed rozsianiem siarczan potasu, saletrzak i saletrę amonową. W przypadku pozostałych substancji zalecana jest przerwa 4-6 tygodni pomiędzy zastosowaniem wapna nawozowego a dostarczeniem do gleby innych nawozów. Nawozy, których łączenia z wapnem należy bezwzględnie unikać:

1. Obornik i gnojowica. Wapno nawozowe powoduje rozkład (spalanie) materii organicznej i przekształcanie amonowej formy azotu w gazowy amoniak, przez co dochodzi do strat azotu w glebie.
2. Nawozy azotowe. Podobnie jak w przypadku obornika azot zostaje z nich usuwany w postaci amoniaku. Krótko przed siewem można mieszać wapno węglanowe jedynie z saletrą amonową lub saletrzakiem.
3. Nawozy fosforowe. Fosfor pod wpływem wapna i wysokiego pH ulega uwstecznieniu do związków nierozpuszczalnych w wodzie i staje się bezużyteczny dla roślin uprawnych.
4. Nawozy wieloskładnikowe. Nawozy NPK zawierają przeważnie amonowe formy azotu i fosforu, które w wyniku wapnowania zostają usuwane z gleby lub blokowane w związkach nieprzyswajalnych dla roślin.

Czy można stosować wapno z NPK?

Nawozy NPK są wieloskładnikowymi nawozami, które zawierają podstawowe składniki pokarmowe (azot, fosfor i potas) w formie przyswajalnej dla roślin. Dodatkowo nawozy NPK mogą być wzbogacone związkami magnezu (Mg), Siarki (S), wapnia (Ca), boru (B) i innymi mikroelementami. Formuła nawozu wskazuje, jaki jest skład procentowy danego nawozu, np. nawóz NPK (S) 6-20-30 (+7) zawiera 6% całkowitego azotu (N), 20% tlenku fosforu (P2O5), 30% tlenku potasu (K2O) oraz 7% tritlenku siarki (SO3). Nie zaleca się stosować azotu w formie amonowej i fosforu w tym samym terminie, co wapnowanie. Pomiędzy tymi zabiegami powinno się zachować odstęp 4-6 tygodni, a jeśli nawozy wieloskładnikowe NPK zawierają takie związki, nie można stosować wapna i nawozów NPK razem. Szczególnie wrażliwy na odpowiedni odczyn gleby jest fosfor, który w połączeniu z wapniem tworzy nieprzyswajalny dla roślin fosforan wapnia. Nie ma natomiast żadnych problemów z łączeniem wapnowania z nawożeniem potasem, dlatego zabiegi te można łączyć, a po niezbędnej przerwie zastosować nawóz wieloskładnikowy NP.