Co na brunatną plamistość buraka?

Brunatna plamistość liści buraka to choroba powodowana przez grzyb Ramularia beticola. Choroba może pojawić się łącznie z chwościkiem i często jest z nim mylona. Nieregularne brunatne plamy mogą powodować zasychanie liści i osłabiać wzrost roślin. Powoduje to spadek zawartości cukru i zmniejszenie plonów korzeni buraka. Jedynie masowe wystąpienie infekcji jest progiem szkodliwości, który uzasadnia stosowanie fungicydów. W większości wystarcza odpowiednia profilaktyka.

W Polsce brunatna plamistość liści często występuje równolegle z inną chorobą grzybową, chwościkiem buraczanym i dlatego zabiegi ochronne przed chwościkiem są również zabezpieczeniem przed inwazją brunatnej plamistości liści. Dokładne przyoranie resztek po zbiorach buraka, odpowiedni płodozmian i unikanie sąsiedztwa z polem, na którym ta uprawa była w poprzednim sezonie są na ogół wystarczającą profilaktyką, chroniącą przed tą chorobą.

Jakie szkody może wywołać brunatna plamistość buraka?

Brunatną plamistość liści buraka powoduje grzyb Ramularia beticola. Może występować tuż przed lub w parze z chwościkiem buraka (z którym jest często mylony) i wówczas objawy chorobowe kumulują się. Pojawiające się na liściach jasnobrązowe i szare plamki prowadzą do zamierania liści i zmniejszania ich powierzchni asymilacyjnej. Zamieranie liści zmusza roślinę do wytwarzania nowych liści, które czerpią pokarm i zapasy energetyczne w postaci cukrów z własnych korzeni. Skutkiem zakażenia brunatną plamistością liści jest ograniczenie wzrostu korzeni i pogorszenie ich jakości. Plantacja zaatakowana przez brunatną plamistość liści buraka daje niższe plony, a korzenie buraka mają mniejszą zawartość cukru. W wyniku gorszych parametrów przetwórczych rolnik uzyskuje dochody mniejsze od planowanych. Brunatna plamistość liści buraka na ogół nie wyrządza wielkich szkód, alenie należy lekceważyć tej choroby. Niedobór boru i jednoczesne wystąpienie żółtaczki wirusowej mogą spowodować występowanie intensywnych objawów tej choroby na większą skalę.

Na liściach widoczne nieregularne, jasnobrązowe plamy. Jak rozpoznać brunatną plamistość buraka?

Ramularia beticola zimuje na resztkach pożniwnych, niekiedy także na nasionach. Optymalne warunki rozwoju dla Ramularia beticola to temperatura 17-20°C i opady deszczu, pozostawiające na liściach krople wody. Słoneczna pogoda i susza hamują rozwój grzyba. Symptomy brunatnej plamistości liści pojawiają się od czerwca do września ok. 2 tygodnie od zakażenia. Grzybnia rozwija się wewnątrz tkanek liści. Pierwszymi objawami są zbliżone do owalnych (ale mniej regularne niż w przypadku chwościka) jasnobrązowe lub szarawe plamki z ciemniejszą obwódką o średnicy od kilku milimetrów do około 1,5 cm. Z czasem plamki rosną i łączą się, tworząc nekrotyczne plamy na liściach. Na dolnej stronie liści pojawia się biały nalot złożony ze strzępków grzybni. Strzępki grzybni, zwane konidioforami, przebijają się przez aparaty szparkowe, rozrywają skórkę i uwalniają zarodniki. Zdarza się, że grzybnia pojawia się na obu stronach liścia. Porażona tkanka zasycha, pęka i wykrusza się, a liście zasychają. Chore rośliny występują na polu w skupiskach liczących kilka lub kilkanaście sztuk. Objawy brunatnej plamistości liści buraka bywają mylone z objawami porażenia chwościkiem buraka, niekiedy również z objawami bakteryjnej plamistości liści lub plamika liściowego.

Jak uchronić plantację przed brunatną plamistością buraka? – Profilaktyka

Porażenie brunatną plamistością liści buraka określa się obserwując zdrowotność roślin w fazie BBCH 39-49 w czterech wybranych losowo punktach plantacji. W każdym punkcie wybiera się po 5 kolejnych roślin w pięciu sąsiadujących z sobą rzędach (łącznie 100 roślin) i określa procenta porażenia chorobą. Standardowe opryski fungicydowe przeciwko chwościkowi buraka chronią również skutecznie przed brunatną plamistością liści buraka. Infekcjom można zapobiegać również przez odpowiednie zabiegi agrotechniczne i działania profilaktyczne.

1. 1. Stosowanie zaprawionych nasion i odmian o dużej odporności na choroby grzybowe.
   2. Właściwe zmianowanie i unikanie uprawy buraka na tym samym stanowisku częściej niż 4 lata.
   3. Zbilansowane nawożenie, dostarczające składniki mineralne wspierające naturalną odporność roślin.
   4. Unikanie uprawy buraków w pobliżu pól, na których były uprawiane w poprzednim sezonie.
   5. Dokładne przyorywanie resztek po zbiorach buraków. Pozostawione części roślin mogą być źródłem infekcji w następnym roku.
   6. Zwalczanie chwastów z rodziny komosowatych, które mogą być siedliskiem patogenów.
   7. Nie umieszczać pryzmy korzeni buraków na polu, na którym przewidujemy ich uprawę w kolejnym roku.