Co na zgniliznę twardzikową w kapuście?

Zgnilizna twardzikowa to choroba powodowa przez grzyb Sclerotinia sclerotiorum. Patogen ten atakuje różne gatunki upraw i powoduje znaczne szkody, zarówno w uprawach, jak i podczas przechowywania płodów rolnych. Do walki z nim konieczne jest połączenie dwóch metod: wdrożenie odpowiednich działań profilaktycznych, mających na celu ograniczenie występowania grzyba, jak i stosowanie odpowiednich fungicydów. Synergizm tych metod pozwala zapobiegać zarażeniu i skutecznie zwalczać patogennego grzyba.

Jakie szkody może wywołać zgnilizna twardzikowa w kapuście?

Sclerotinia sclerotiorium jest grzybem wytwarzającym formy przetrwalnikowe – sklerocja, które mogą przetrwać nawet 15 lat. W sprzyjających warunkach, sklerocja kiełkują w grzybnię, która poraża korzenie lub wytwarza owocnik, który produkuje zarodniki infekujące nadziemne części roślin. Na porażonych roślinach rozwijają się plamy gnilne, następnie cała roślina gnije. Zgnilizna rozprzestrzenia się szybko z porażonych roślin na zdrowe, co generuje duże straty, zarówno na polu, jak i podczas przechowywania kapusty w przechowalni. Wytwarzane przez grzyba sklerocja zimują w glebie i na martwych szczątkach, przez co stanowią źródło infekcji w kolejnym sezonie. Zgnilizna twardzikowa dotyczy wielu gatunków roślin, przez co stosowanie płodozmianu może nie dać oczekiwanych rezultatów. Ponadto, w wypadku wystąpienia tej choroby w uprawie lub przechowalni, konieczna jest utylizacja porażonych roślin oraz szczątków roślinnych z pola. W wypadku wybuchu choroby w przechowalni, pomieszczenie należy umyć i zdezynfekować, aby zminimalizować ryzyko przetrwania sklerocjów.

Na porażonych głąbach, główkach, pędach oraz różach powstają mokre plamy gnilne. Na plamach wytwarza się biały, watowaty nalot grzyba. Jak rozpoznać zgniliznę twardzikową w kapuście?

Porażeniu zgnilizną twardzikową ulegać mogą wszystkie części roślin. W wypadku kapusty objawy chorobowe najczęściej uwidaczniają się u podstawy pędu kapusty lub na zewnętrznych liściach główki Gdy dojdzie do porażenia, na zainfekowanych częściach roślin, zarówno wewnątrz jak i na zewnątrz, pojawiają się mokre plamy gnilne. Następnie, na plamach wytwarza się obfity, biały, watowaty nalot grzyba. Po czasie, na nalocie uwidaczniają się czarne grudki będące formami przetrwalnikowymi – są to sklerocja. Zainfekowana tkanka staje się miękka, ulega gniciu, roztaczając cuchnący, gnilny odór. Podobne objawy występują na roślinach podczas przechowywania, gdzie notuje się największe nasilenie infekcji, gdzie źródłem rozwoju choroby są porażone rośliny, ale także resztki roślinne i ziemia zawierające sklerocja. Zazwyczaj pierwsze objawy rozwoju zgnilizny twardzikowej obserwuje się w okresie przedzbiorczym. Ponadto, rozwojowi choroby sprzyja chłodna i wilgotna pogoda, a także wysoka wilgotność powietrza w przechowalni.

Jak uchronić plantację przed zgnilizną twardzikową w kapuście? – Profilaktyka

Zgnilizna twardzikowa jest chorobą atakującą różne gatunki roślin, dlatego walka z patogennym grzybem opiera się na wprowadzeniu działań profilaktycznych.

W grupie czynności mających na celu zapobieganie rozwojowi choroby, należy wymienić:

• staranne przyoranie resztek pożniwnych,
• stosowanie kilkuletniego płodozmianu, z zastosowaniem roślin jednoliściennych, nie będących podatnymi na zgniliznę twardzikową,
• stosowanie zaprawionych nasion wolnych od sklerocjów,
• unikanie zbyt gęstego siewu, który osłabia cyrkulację powietrza między roślinami,
• racjonalne nawożenie plantacji (konieczne jest uzupełnienie ewentualnych niedoborów, gdyż stres z nimi związany zwiększa podatność roślin na choroby),
• usuwanie i utylizacja porażonych roślin zapobiega rozprzestrzenianiu się grzyba,
• uprawa odmian o podwyższonej odporności an zgniliznę twardzikową,
• utrzymywanie w przechowalni lub chłodni warunków niesprzyjających rozwojowi grzyba: temperatury od 2 do 4ºC i wilgotności na poziomie około 90%. Wartym rozważenia jest także zastosowanie metod biologicznych w walce ze zgnilizną twardzikową. Polegają one na zastosowaniu preparatu zaiwerającego grzyb, który pasożytuje na sklerocjach Sclerotinia sclerotiorium, co skutkuje ich rozkładem.
  
  
  
  

Nasze rekomendacje:

Kapusta brukselka:

LUNA EXPERIENCE 400SC

(fluopyram, tebukonazol)

Dawkowanie Luna: 0,9 l/ha

Kapusta głowiasta biała:

LUNA EXPERIENCE 400SC

(fluopyram, tebukonazol)

Dawkowanie Luna: 0,9 l/ha

Kapusta głowiasta czerwona:

SCORPION 325SC

(azoksystrobina, difenokonazol)

Dawkowanie Scorpion: 1 l/ha

SERENADE ASO

(Bacillus subtilis szczep QST 713)

Dawkowanie Serenade: 10 l/ha

Kapusta pekińska:

Brak zarejestrowanych środków

Kapusta włoska:

LUNA EXPERIENCE 400SC

(fluopyram, tebukonazol)

Dawkowanie Luna: 0,9 l/ha