Co na pchełkę burakową w burakach?

E-SKLEP TWOICH ROŚLIN

2024-01-30

Pchełki burakowe to drobne chrząszcze, które atakują wschodzące siewki buraków na etapie liścieni lub pierwszych liści. Owady mogą być mało wrażliwy na insektycydy stosowane w zaprawach do nasion. Dni z ciepłą i suchą pogodą to okres ich największej aktywności i największych szkód na plantacjach. Skutki żerowania pchełki burakowej są łatwiejsze do zaobserwowania niż same owady, dlatego podstawą skutecznego zwalczania tego szkodnika jest regularna lustracja pól, przynajmniej raz w tygodniu.

Pchełka burakowa jest najgroźniejsza w początkowych fazach rozwoju roślin. Próg ekonomicznej szkodliwości, który uzasadnia zastosowanie zarejestrowanych środków przeznaczonych do zwalczania tego szkodnika, to pojedyncze wyżerki na liścieniach i pierwszych liściach właściwych przy ciepłej suchej i słonecznej pogodzie. W fazie 4-5 liści progiem szkodliwości jest obecność 5-10 chrząszczy na 1 m² lub 100-200 chrząszczy na 100 ruchów czerpakiem, a w fazie 6 liści 20% uszkodzonej powierzchni liści.

Opryski insektycydowe należy wykonywać wieczorem.

Jak rozpoznać pchełkę burakową? Jak wygląda pchełka burakowa?

Pchełka burakowa Chaetocnema concinna to niepozorny chrząszcz, który osiąga 2,3 mm długości ciała. Dorosłe chrząszcze są czarne lub czarnogranatowe z metalicznym, zielonym lub brązowym połyskiem. Niektóre gatunki pchełki burakowej mogą mieć jasny kremowy pas wzdłuż grzbietu. Mają skoczne tylne odnóża z wyraźnymi, mocnymi udami. Dzięki nim sprawnie przeskakują z jednej rośliny na drugą. Owady zimują na miedzach, resztkach roślin i w zaroślach w pobliżu pól. Zaczynają żerowanie na chwastach wczesną wiosną, gdy temperatura powietrza przekroczy 10°C. Potem przenoszą się na plantacje buraków. Pchełka burakowa jest mała i ruchliwa, dlatego łatwiej jest zaobserwować skutki jej żerowania. Na liścieniach buraków, a potem na pierwszych liściach owady wygryzają miękisz wierzchniej warstwy blaszki liścia, pozostawiając charakterystyczne okienko. W czerwcu samice składają w glebie jajka. Wylęgają się z nich kremowe larwy z białymi głowami, wyposażone w trzy pary odnóży. Osiągają postać dorosłą z końcem lata i po krótkim żerowaniu przystępują do zimowania. W ciągu roku rozwija się jedno pokolenie pchełki burakowej.

Skutkiem żerowania jest powstanie szeregu okienek otoczonych czerwonobrunatną obwódką. Objawy żerowania pchełki burakowej.

Dorosłe chrząszcze zaczynają żerowanie na burakach już w fazie liścieni i pierwszych liści. Pchełki burakowe wyjadają miękisz na łodyżkach podliścieniowych oraz na górnej powierzchni liścienia i liścia, pozostawiając nietkniętą dolną skórkę. Przezroczysta powierzchnia skórki wypełnia w blaszce liścia okienko o średnicy 1-2 mm otoczone czerwonobrunatną obwódką. Liścienie i liście zostają podziurawione małymi okienkami, które w miarę wzrostu liści pękają. Objawy żerowania pchełki burakowej można na pierwszy rzut oka pomylić ze skutkami żerowania drobnicy burakowej, ale ona wygryza w liściach dziurki na wylot. Pchełki burakowe najliczniej występują na obrzeżach plantacji buraków. Okres najintensywniejszego żerowania pchełki burakowej pokrywa się z fazą pierwszej pary liści właściwych. Stosowane zaprawy donasienne przeciwko insektom mogą być nieskuteczne w przypadku pchełki burakowej, która ginie dopiero po zjedzeniu wraz z tkankami liści śmiertelnej dawki środka owadobójczego.

Jakie szkody może wywołać pchełka burakowa?

Szkodliwość pchełki burakowej polega na tym, że atakuje buraki w początkowych fazach rozwoju. Uszkodzone młode siewki zamierają i wypadają, zmniejszając obsadę roślin. W ostatnich latach wzrostom siewek buraków towarzyszą ciepłe i suche wiosny, które sprzyjają rozwojowi owadów i zwiększają ich aktywność. Przez wygryzione w liściach okienka rośliny tracą wodę, co może powodować ich usychanie w czasie wiosennej suszy. Wżery na powierzchni liści są łatwymi drogami wnikania patogenów chorobotwórczych. Uszkodzenia tkanek zmniejszają powierzchnię asymilacyjną, osłabiają fotosyntezę i spowalniają rozwój roślin. Nadgryzione liścienie i liście szybciej więdną. Wzmożone występowanie pchełki burakowej skutkuje zmniejszeniem przyrostów korzeni spichrzowych i niższymi plonami. Na zwiększoną obecność pchełki burakowej mają wpływ pozostawione na polu resztki roślinne oraz chwasty z rodziny rdestowatych, pokrzywowatych i szarłatowatych.