Co na zamieranie pędów w malinie?

Zamieranie pędów malin to jedna z najgroźniejszych grzybowych chorób atakujących maliny. Powodują ją patogenne grzyby, a jej pełna nazwa to przypąkowe zamieranie pędów malin. Starty powodowane przez zamieranie pędów mogą sięgać nawet 50% plonów.

Ponadto, chore pędy są bardziej narażone na przemarzanie.

Na szczęście, z chorobą można walczyć odpowiednimi zabiegami agrotechnicznymi lub stosując preparaty chemiczne.

Objawy zamierania pędów w malinie

Zazwyczaj pierwsze objawy zamierania pędów malin pojawiają się od połowy maja do końca czerwca w postaci fioletowo-brunatnych plam wokół pąków, a także u nasady ogonków liści. Zainfekowane są pędy o wysokości 20-40 cm, a przebarwienia zlokalizowane są nisko nad ziemią. Przebarwienia te stopniowo się rozrastają tak, że mogą obejmować cały pęd. Wraz z rozrostem plam dochodzi do ich szarzenia.

Porażone pędy przestają rosnąć, łuski pąków zamierają, a same pąki zamierają. Liście na zainfekowanych pędach żółkną, a z zawiązanych owoców dojrzewają tylko nieliczne. W kolejnych stadiach rozwoju choroby, jesienią, kora na porażonych częściach pędów łuszczy się i odpada, a w jej miejscu pojawiaj się ciemne, drobne brodawki. Brodawki te stanowią skupiska owocników, które wiosną zaatakują kolejne pędy.

Choroba ta może przebiegać szybko, a czasami powoli tak, że w pierwszym roku po infekcji jedynym zauważalnym objawem są nieliczne, brązowe plamy oraz szybsze żółknięcie liści. Dopiero w drugim roku choroba wywołuje nasilone objawy związane z zamieraniem pędów.

Co wywołuje zamieranie pędów?

Zamieranie pędów jest chorobą wywoływaną przez następujące rodzaje grzybów:

- Didymella applanata,

- Borytis cinerea,

- Leptosphaeria coniothyrium,

- Phytophthora citricola.

Patogenne grzyby atakują głównie rośliny osłabione, rosnące w nieodpowiednich warunkach: zbyt duże nasłonecznienie (może powodować pękanie pędów, co ułatwia grzybom wnikanie do tkanek), zasadowa lub zbyt zwięzła gleba, nadmierne zawilgocenie, zbyt duże zagęszczenie roślin.

Kolejnym czynnikiem, który sprzyja rozwojowi infekcji patogennymi grzybami, jest inwazja pryszczarka namalinka łodygowego. Szkodnik ten składa jaja w pęknięciach i uszkodzeniach młodych pędów. Z jaj wylęgają się larwy, które żerują pod skórką pędów, co znacznie ułatwia wnikanie grzyba do wnętrza rośliny. Pryszczarek namaliniak jest szkodnikiem, który silnie przyczynia się do rozwoju zamierania pędów malin przez uszkadzanie powłoki roślin. Bez interwencji szkodnika, grzyby nie wnikną do drewna, uszkodzą jedynie miękisz korowy, co spowoduje znacznie mniejsze straty i uszkodzenia.

Jak zwalczyć zamieranie pędów w malinie?

Podstawą zwalczania zamierania pędów w malinie jest działanie dwutorowe: 

- przeprowadzenie odpowiednich zabiegów agrotechnicznych,

- zastosowanie oprysków chemicznych o działaniu grzybo- i owadobójczym.

W przypadku stwierdzenia zamierania pędów malin, należy bezwzględnie usunąć pędy z objawami porażenia, najlepiej wyciąć i spalić zainfekowane pędy.

Ponadto, wskazane jest również stosowanie oprysków przeciwko zamieraniu pędów malin. Opryski grzybobójcze rozpoczyna się wiosną, gdy młode pędy mają 10-20cm, zabieg powtarza się co 7-14 dni, aż do zbiorów. Należy pamiętać o zachowaniu podanych przez producenta okresów karencji. Istnieją także środki biologiczne skuteczne w walce z zamieraniem pędów malin. Produkt ten zawiera grzyba, który atakuje grzyby chorobotwórcze, jednocześnie nie czyniąc szkód w uprawach. Zwalczając zamieranie pędów malin, należy pamiętać o kontroli występowania pryszczarka namaliniaka. Oprysk przeciwko temu szkodnikowi wykonywać należy w okresie lotu much, gdy pędy malin osiągają 20-30cm.

Jak zapobiegać zamieraniu pędów w malinie?

Najbardziej skuteczną metodą zapobiegania rozwojowi zamierania pędów w malinie jest zapewnienie roślinom optymalnych warunków wzrostu i rozwoju.

Należy przy tym zwrócić uwagę na następujące parametry:

- stanowisko – najlepiej słoneczne, ale zacienione w południe,

- podłoże – idealne podłoże dla malin to gleba luźna, humusowa, o pH kwaśnym,

- wilgotność – gleba powinna być cały czas wilgotna, ale nie należy dopuszczać do zbyt wysokiej wilgotności. W utrzymaniu wilgotności pomocne może się okazać ściółkowanie słomą lub torfem,

- podlewanie – w czasie suszy należy zwrócić szczególną uwagę, czy rośliny mają optymalną ilość wody,

- pielęgnacja – podwiązywanie pędów zapobiega ich uszkodzeniom.

Ponadto, po zbiorach warto przyciąć owocujące pędy tuż nad ziemią, pozostawiając po 6-8 pędów na krzewie. Dodatkowo, w uprawie należy prowadzić stałą kontrolę występowania chorób. Podczas sezonu wegetacyjnego powinno się regularnie kontrolować stan upraw w poszukiwaniu pierwszych oznak występowania choroby lub pryszczarka.