Łubin gorzki wąskolistny 

Łubin wąskolistny nie lubi późnego siewu. Dlatego łubin powinno wysiewać się jako najwcześniej, ponieważ sprzyja on procesowi jarowizacji i równomiernym wschodom roślin. Dzięki temu można liczyć na bardzo dużą plenność roślin o lepszej zdrowotności.

Nasiona należy siać na głębokości ok. 3-4 cm, w trzecim tygodniu marca. Łubin nie ma wysokich wymagań glebowych – wystarczy, że ziemia będzie miała lekko kwaśny odczyn i nie będzie podmokła. Można uprawiać go na glebach piaszczystych i gliniastych.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze odmiany łubinu gorzkiego wąskolistnego?

Wybierając odmianę łubinu wąskolistnego należy zwrócić uwagę na takie cechy, jak:

• Plenność

Łubin żółty słodki jest rośliną bardzo plenną. Można wybierać również pomiędzy odmianami bardzo obficie plennymi.

• Zdrowotność

Łubin należy do roślin wyjątkowo zdrowych. Wybierając odmianę odporną na większość grzybów, parchów i innych chorób można oszczędzić sobie zabiegów pielęgnacyjnych i pozwolić łubinowi swobodnie rosnąć.

• Odporność na temperaturę

Łubin jest odporny na mróz. Roślina nie toleruje przesadzania, na jednym miejscu mogą pozostać około 4-5 lat.

• Kolor kwiatów

Łubiny występują w wielu pięknych kolorach. Siejąc łubin na poplon można stosować go również jako cięte kwiaty do domowego wazonu.

• Obfitość kwitnienia

Na rynku istnieje wiele odmian, które kwitną obficiej. Idealnym wyborem będzie obfite kwiecie przy jednocześnie słodkim smaku.

• Zawartość białka

Łubin wąskolistny może być stosowany jako dodatek do diety zwierząt gospodarskich. Wtedy warto wybrać odmianę o większej zawartości białka.

• Okres wegetacji

Łubin wąskolistny może mieć bardzo krótki okres wegetacji. W zależności od odmiany może to być nawet ok. 100-110 dni.

Czym wyróżnia się łubin gorzki wąskolistny na tle pozostałych typów łubinów?

Łubin jest rośliną znaną i uprawianą od tysięcy lat. Znano go już w starożytnym Rzymie, a nasiona łubinu odkryto nawet w grobowcach faraonów. Obecnie sieje się go na poplon oraz aby dokarmiać nim zwierzęta gospodarcze, ze względu na wysoka zawartość białka.

Łubin wąskolistny charakteryzuje się dużą zawartością białka i krótkim okresem wegetacji. Pierwsze zbiory można przeprowadzać już po ok. 100-110 dniach. Jest również odporny na mróz.  Łubin kiełkuje już w temperaturze 3–4°C i znosi krótkotrwałe przymrozki do -5°C. Dzięki temu może być z powodzeniem uprawiany na północy Polski.

System korzeniowy łubinu wąskolistnego jest typu palowego, dlatego woda i składniki mineralne pobierane są z głębokich warstw gleby – w konsekwencji łubin wąskolistny nie boi się suszy. Jednocześnie łubin wąskolistny chroni glebę zarówno przed nadmierną wilgocią, jak i nadmiernym wysuszeniem.

Łubin jest rośliną bardzo prostą w uprawie, która nie wymaga praktycznie żadnej pielęgnacji. Jednocześnie jest bardzo atrakcyjny wizualnie i plenny, przez co nie trzeba obawiać się o obfitość zbiorów. Łubin wąskolistny jest bardziej plenny od np. łubinu żółtego słodkiego.

Dla wielu osób cenne są nasiona łubinu. Niektóre odmiany są dość gorzkie – ze względu na zawartość alkaloidów w strąkach, stąd używane są powszechnie jedynie jako nawóz. Łubin słodki żółty posiada – jak sama nazwa wskazuje – smaczne, słodkie kwiaty, natomiast łubin wąskolistny zawiera bardzo dużo białka. Dzięki temu jest idealnym dodatkiem do paszy zwierząt gospodarskich.

Łubin wąskolistny jest bardzo plenny w stosunku do innych odmian. To także bardzo zdrowe rośliny – wykazują odporność m.in. na  fusarium, antraknozę i szarą plamistość liści.