Łubin słodki wąskolistny 

Łubin słodki wąskolistny jest rośliną należącą do grupy bobowatych. Występuje w wielu odmianach i charakteryzuje się bardzo dużym potencjałem plonowania. Współcześnie jest wykorzystywany zarówno jako wsparcie dla uprawy zbóż, jak i jako zrównoważona pasza dla trzody chlewnej i bydła.

Nasiona łubinu wąskolistnego są drobne, nerkowate i wybarwione różnorodnie w zależności od odmiany – na kolor szary lub beżowy, lecz występują również nakrapiane i marmurkowe Obecnie uprawiane gatunki charakteryzują się także genem warunkującym niepękanie strąków.

Na co zwrócić uwagę przy wyborze odmiany łubinu słodkiego wąskolistnego

Łubin słodki wąskolistny jest roślina o bardzo dużym znaczeniu gospodarczym. Wynika to przede wszystkim z dużej zawartości białka w nasionach – około 30%. Odmiany o największej zawartości białka to Rumba, Tango oraz Neptun. Roślina ta charakteryzuje się również dość krótkim okresem wegetacji, jedynie 110-120 dni, przez co jej uprawa jest efektywniejsza niż w przypadku innych typów.

Łubin tej odmiany ma bardzo optymalny stosunek ceny do zastosowań. Ze względy na wysoką uniwersalność, jest uprawiany przez wiele osób.

Z powodzeniem może być wykorzystywany jako element zbilansowanej paszy. Należy także pamiętać o możliwości wykorzystania łubinu wąskolistnego jako zielonego nawozu, wspomagającego uprawę zbóż.

Odmiany łubinu słodkiego występują w kilku grupach. Pierwsza z nich to te wcześniej dojrzewające – takie jak Neptun i Lazur. Odmiany średniowczesne to m.in. Zeus i Wars, natomiast odmiany późniejsze to Rumba i Kurant.

Na terenie Polski z powodzeniem można wysiewać większość odmian, choć należy pamiętać, że na północy kraju odmiany późniejsze mogą mieć trudności. Również podczas uprawy w bardzo wilgotne sezony można spodziewać się obniżenia skuteczności kiełkowania.

Wybór odpowiedniej odmiany względem oczekiwań warto poprzedzić także analizą gleby. Gdy na polu występują fuzariozy, warto wybrać bardziej odporne odmiany, takie jak Lazur i Heros. Chcąc uprawiać łubin słodki wąskolistny z zamiarem poprawienia smakowitości paszy, najlepszym wyborem będą nowoczesne odmiany, takie jak Wars i Lazur.

Czym wyróżnia się łubin słodki wąskolistny na tle pozostałych typów łubinów?

Obecnie w Polsce wysiewane są trzy podstawowe odmiany łubinu – biały, żółty oraz wąskolistny. Łubin wąskolistny oraz żółty charakteryzują się najwyższą użytecznością gospodarczą. Zarówno w roli paszy, jak i nawozu.

Łubin wąskolistny posiada bardzo głęboki, lecz słabo rozgałęziony system korzeniowy. Jedną z cech charakterystycznych jest szybkie początkowe tempo wzrostu.

W przeciwieństwie Słodkie odmiany łubiny wąskolistnego doskonale sprawdzają się roli paszy. Ze względu na niską zawartość alkaloidów mogą być stosowane w żywieniu drobiu oraz świń.

Łubin wąskolistny jest jedną z najważniejszych roślin strączkowych. Jego szczególnie interesującą cechą jest umiejętność współżycia z bakteriami brodawkowymi. Wiążą one wolny azot z powietrza, przez co minimalizuje się konieczność dodatkowego nawożenia gleby azotem.

Uprawa łubiny słodkiego wąskolistnego nie wymaga gleby najwyższej jakości. Roślina ta posiada krótki okres wegetacji – w początkowym etapie wytrzymuje temperatury ujemne. W porównaniu z innymi odmiana, łubin wąskolistny charakteryzuje się lepszymi plonami, szybszym okresem dojrzewania, a także większą odpornością na antraknozę łubiny.

W przeciwieństwie do innych odmian łubiny, odmiana wąskolistna słodka pozwala na uzyskanie do 3 ton nasion z jednego hektara. Doskonale sprawdza się jako międzyplon ścierniskowy, ale może być także uprawiany w plonie głównym.

Doskonałe wyniki uprawy i optymalne plony, łubin słodki wąskolistny uzyskuje w glebach słabszych, lekko zakwaszonych, takich jak gleby kompleksu żytniego bardzo dobrego i dobrego. Dzięki temu można przeznaczyć tereny z lepszą glebą na bardziej wymagające gatunki.